Reisverslag 16
Plaats: Estergom - Boedapest
Datum: 11, 12 en 13 juli
11 juli
We vertrekken om 9.30 uur uit Esztergom, het weer is
heerlijk, strak blauwe hemels en lekker warm met een briesje.
De Donau stroomt als vanouds, plaatselijk tussen 5 en 6 kn. Onderweg komen we
door platte gebieden, heuvelachtige gebieden, puur natuur, maar ook valt ons op
dat er langs de waterkant hier enorm veel bebouwd is en met behoorlijke huizen
waar we aan het Slingerrak nog over kunnen dromen. Een enkele ruďne op een
heuveltop en veel dorpen met een onvoorstelbaar aantal verschillende kerken in
een dorp, ze zullen wel allerlei kerkelijke stromingen hier hebben (gehad).
Bij Vac komen we in een watersport evenement terecht, waarbij allerlei zwaar
gemotoriseerde oude vaartuigen van allerlei pluimage, van piremagoggel tot
legervaartuigen, met grof geweld en dito golven ons voorbij scheuren, een boei
ronden en weer terug scheuren. Gelukkig hebben we zeebenen.
Het weer is wat omgeslagen het is bewolkt en frisser, zodat we onderweg weer een
hemdje aantrekken. Later in de haven is het zelfs te koud om buiten te eten en
er valt een spatje regen.Om 14.15 uur lopen we Boedapest binnen, en we besluiten
eerst een rondje om het eiland te maken wat midden in de Donau ligt tussen Boeda
en Pest. Maakten Daan en Miranda ook even mee wat het is om stroomopwaarts te
buffelen tegen de stroom in met een brullende motor.
Drie kwartier later leggen we aan en tanken 60 ltr. om met een volle tank verder
te kunnen.
Het is een grote goed geoutilleerde haven in hartje Boedapest, stroomafwaarts
rechts net voorbij de eerste brug op km. 1651,4 .
We ontmoeten hier 2 Zweedse stellen die ook met zeilboten onderweg zijn naar de
Zwarte Zee, ze zijn al een jaar onderweg en denken nog 3 a 4 jaar onderweg te
blijven. Christer en Agneta, en John en Lisa, we zullen ze onderweg nog wel eens
tegen komen. Onder het genot van een Heineken geven ze ons allerlei tips over
bezienswaardigheden in Boedapest, en we moeten vooral niet te snel weg willen,
want het is zeer de moeite waard. We geven hen een lijstje van ankerplaatsen
waar de Stentor boys op eerdere trips hebben geankerd, waar ze heel gelukkig mee
zijn.We eten aan boord voor de verandering en gaan morgen Boedapest verkennen.
Miranda heeft onderweg hartenjagen geleerd op de computer, en dat brengen we ’s
avonds in de praktijk. Ze leert snel is gebleken.
12 juli
Na een heerlijk ontbijt gaan we op weg naar Boedapest. De trein stopt op 10 min. lopen van de haven. Ons enige probleem is dat we nog geen Hongaarse florinten hebben, en de spoorweg beambte geen euros wil accepteren. Op 1 km. zit een grote bank, dus eerst maar even daar naar binnen gaan, er zijn wel 20 loketten, elk met een andere functie en er moeten nummertjes getrokken worden naar de functie van het loket. De instructies zijn allemaal in het Hongaars, maar ik vind een knop valuta. Blijkt dat ze me binnen niet met een europas kunnen helpen, maar, zo wordt mij verteld, er zit wel een bankomaat om de hoek buiten die gewillig is. En zo kunnen we dan eindelijk naar Boedapest met de trein. Je koopt hier een dagkaart, 3 dagenkaart of 7 dagen kaart voor trein - metro combinatie, voor bedragen waar wij nog niet voor naar Bolsward heen en weer komen.In Boedapest lopen we naar de Josephs kathedraal waar we ook een standje tegenkomen waar ze kaartjes verkopen voor een busrit door de stad van 2 uur, waar we op aanraden van de Zweden gebruik van zouden moeten maken. Deze rit vertrekt 1,5 uur later en ondertussen bekijken we een gedeelte van de binnenstad, en halen we via een internet cafe onze mail op omdat we via de Vodafone kaart hier geen verbinding hebben. (naar zeggen van Vodafone komt dat wel vaker voor, maar ze werken aan een oplossing. Ik word er ondertussen wel simpel van, geef je veel geld uit voor een systeem waarvan ze zeggen dat het overal in Europa moet werken en heb ik toch wel ongeveer 2 uur met de Vodafone helpdesk zitten bellen, en dan is het nog niet goed). Boedapest is mooi, veel schitterende gebouwen, waarvan helaas de helft sterk achterstallig onderhoud vertoont, maar er is veel te zien. De busreis is een groot succes, ze leiden ons via de Buda zijde langs enige bezienswaardigheden, waar de bus ook stopt en een gids enige uitleg in 3 talen geeft, naar de Pest zijde, waar ook veel mooie gebouwen met een vaak wat soberder bouwstijl te vinden zijn. We stoppen ook nog op een schitterend punt waar je heel Boedapest vanuit de hoogte kunt aanschouwen. (zie foto’s die Daan in augustus weer op de site zal laden vanuit Sneek)Tijdens de rondrit toen we van Pest naar Boeda over de brug reden zagen we de Zweden die in de haven lagen onder de brug doorvaren, zij gaan ons wat vooruit, maar in een beduidend lager tempo dus wellicht zien we ze nog weer onderweg.Na de rondrit wandelen we nog wat in de stad, ik eet een lekker ijsje en de rest houdt rekening met de lijn.We willen eten in het restaurant op de haven want dat zag er leuk uit en het rook er ‘s ochtends uitstekend. Helaas was het gesloten toen we aankwamen en werd het cuisine Hanny (4 gangen), want Hanny was niet meer van boord te krijgen na de kilometers die we in Boedapest hadden afgelegd, en beloofde ons toen gewoon een niet te versmaden hoogstandje van eigen hand. De jeugd verkent de omgeving nog even en ontdekt in de buurt van de haven een skibaan, een disco met een zwembad die alleen in het weekend open is en nog veel meer vermaak. O.a. ook nog een restaurant (deze informatie voor diegenen die door deze verhalen gemotiveerd worden ons te volgen).
Te laat opgestaan, maar na een dag sjouwen is dat ook wel een keer lekker. Na de brunch (het laatste stukje twentse krentenwegge) gaan Daan en Miranda op de skibaan, zo’n ding met een ronddraaiende kabel, hun waterskikunsten vertonen. Daan haalt 3 keer de helft van de baan, wat maximale zwem- en loopafstand terug betekent. Miranda pakt het beter aan, die doet ettelijke keren haar best om niet verder dan 20 meter te komen. Een moeilijke try out, maar het eindresultaat is wel dat ze Rudi (Miranda’s vader) toch wel willen verleiden om achter zijn 50 pk ook maar een lijn en skies te hangen (waar heeft hij anders zo’n snelle boot voor). Hierna gaan we met de trein en metro naar een Hongaars thermaal bad, het blijkt toch lastig te zijn om die treinkaartjes goed te lezen, en na wat heen en weer gereis nemen we van een termaal bad wat sommige dagen alleen voor mannen is en andere dagen alleen voor vrouwen een taxi naar een bad waar “gemengd” mogelijk was. Dat was betrekkelijk, want het zwembad was gemengd, maar de leuke dingen zoals het warmwaterbad keus uit 36 C of 38 C, Turks stoombad, sauna, etc. was allemaal gescheiden. Daan en ik de ene kant op en Hanny en Miranda de andere kant op. Het was wel een leuke belevenis, en ik heb me nog door een Italiaanse zwaargewicht laten masseren, wat hij goed kon. In de stad gegeten, de kwaliteit kon beter, maar de sfeer was goed. Het straatbeeld wordt hier overheerst door zeer fatsoenlijke auto’s, waar ik me ook wel in zou willen vertonen.