Reisverslag 17

Plaats: Boedapest - Baja

Datum: 14 en 15 juli

14 juli

We vertrekken omstreeks 8.00 uur uit Boedapest om een grote afstand te kunnen maken want we moeten wel voor eind juli in Roemenie aankomen om de mast er op te kunnen zetten voor daar de vakantieperiode aanbreekt.
De vaart door Boedapest is er een van oh’s en ah’s, het is ook vanaf het water de mooiste stad die we onderweg gezien hebben.
Ons doel is Baja, volgens de verslagen die we gelezen hebben een leuke stad om aan te doen.
Onderweg is de Donau altijd even groen, steeds breder en met vele bezienswaardigheden en mooie huizen langs de oevers. Ook Hongaren zijn fervente vissers, overal langs de oevers zie je ze. Ook zijn er behoorlijk veel haventjes met aardige bootjes.
Het weer is koud, bewolkt en we trekken een extra jasje aan. Op een enkel spatje na blijft het wel droog. De jeugd slaapt uit en wij maken de eerste kilometers met zijn tweeën aan dek.
Om 19.00 uur lopen we Baja binnen bij Donau km. 1478,8, door de Kameras Duna arm. Aan het eind mag je niet verder met gemotoriseerd verkeer, maar als je rechtsaf gaat en voor een scheepswerf weer linksaf slaat kom je bijna daar terecht waar we 10 min. eerder al zicht op hadden. Er ligt een ponton voor de kade waar we een visser “verjagen” en een prachtige ligplaats hebben voor de nacht. Om een uur of 10 begint er ook nog een fontein te spuiten met allerlei varianten in waterstralen en kleuren, een leuk gezicht om te zien. (misschien een idee voor Sneek). Aan de kade zit een Mexicaans restaurant welke ons de deceptie van Boedapest totaal doet vergeten, erg lekker, en nog geen 40 Euro (9500 florinten) voor 4 personen. Hierna maken we nog een wandeling door de stad, een gezellige stad met een aardige winkelstand.
De nacht is tamelijk onrustig, want tot een uur of  3 ’s nachts is er disco op de kade en een hoop gebral en gezang om ons heen, waardoor Hanny bijna geen oog dicht doet en als ik haar voorstel de pepperspray klaar te zetten voor als het serieus zou worden pakt ze uit pure onrust de teflonspray. (wat mij pas ’s ochtends opvalt want ik slaap nog 80%) Gelukkig werd het toen weer rustig en kon Hanny ook weer slapen.

15 juli

Vroeg op, en boodschappen gedaan in de Plus markt op 100 m. lopen, een ruim assortiment zoals ’s avonds zal blijken.

We gaan eerst naar Mohacs, de Hongaarse kant van de grens. Er liggen 2 grote cruiseschepen aan de ponton, en we leggen aan aan enige douanebootjes aan een ander ponton, het stroomt hier behoorlijk, maar alles gaat goed. Dan begint het spel met de petten. Eerst moeten we ons bij een havenmeester melden (naar later bleek voor ponton geld). We lagen echter niet aan zijn ponton, dus hij kon niets rekenen, daarna naar de douane waar een formulier werd opgemaakt door een beambte terwijl er misschien wel 7 toekeken. Hierna naar de grenspolitie, waar precies hetzelfde formulier werd opgemaakt, en uiteindelijk naar een onduidelijke VAM Zoll, volgens mij een verlader, maar misschien ook wel een douanepost, want hij stuurde nog iemand mee voor inspectie. Deze man liep in 30 seconden door de boot en toen mochten we gaan zonder ergens te hoeven betalen. Naar later bleek moesten de Zweden hier wel € 10,- betalen, onduidelijk waarvoor.
Hierna gingen we naar Bezdan op D. km 1445, we leggen hier om 14.15 uur aan, waar het spel aan de Servische zijde gespeeld moest worden. De douane stuurde ons naar de havenmeester, waar we eerst mee klaar moesten komen. De  Zweden zaten hier al een uur te wachten op een ambtenaar die geen haast had, en wij konden ons min of meer aansluiten. Het eerste wat je te horen krijgt is dat je € 55,- moet betalen, ook onduidelijk waarvoor. Als je dan zegt dat je wel betalen wil, zegt hij dat dat bij de bank moet die 5 km. weg ligt en alleen met de auto te bereiken is. Als we dan vragen hoe dat moet kan het met zijn auto; er mag echter maar een persoon mee, en ik ga met hem naar “de Bank”, een filiaaltje bij de brug waar auto’s oversteken naar Kroatië. Ik betaal voor 3 boten en leg € 5,- in zijn dashboard kastje voor de lift in de hoop dat hij ons dan ook snel helpt. Dit doet hij ook, maar hij had alleen Daan en mijzelf op een papier ingevuld, en toen bleek dat er 4 personen aan boord waren moest het hele papierwerk weer over. Tussendoor hielp hij ook nog 2 cruiseschepen en een duwcombinatie die hier een hogere prioriteit genieten als een jachtje met 4 personen. Dat zei ons mannetje ook gewoon tegen ons. Enfin, om 16.35 zijn we weer onderweg.
Toen we weg wilden waren we min of meer ingesloten door die 2 cruiseschepen, maar met enig gemanoeuvreer met de boegschroef lukte dat ook wonderwel.
Om 18.30 ankeren we bij de Zweden in een mooie uitloper van de Donau op km. 1394, waar we met een whisky worden ontvangen. De zon kijkt ook nog om de hoek. En Daan en Miranda bekennen, onder weer een hoogstandje van Hanny, dat een treinkaartje in het weekend wel uitkan om bij Hanny te eten, want het smaakt altijd erg goed, een mooier compliment is er toch niet voor een moeder.
Daan en Miranda mogen ook vaker afwassen, want er komen dan allerlei moppen over tafel, waarbij Miranda zelfs even moet vluchten naar de slaapkamer, want ze komt niet meer bij. Al met al hebben we weer een gezellige dag gehad met veel avonturen.