Reisverslag 67

Plaats: Frankrijk; La Rochelle - Isle d'Yeu

Datum:  7 t/m 13 mei

7 mei
La Rochelle bekeken, een gezellige grote stad met veel winkels. Marilou wordt in het nieuw gestoken en we drinken koffie met gebak in Café de Paris, een beroemd café met een fraaie inrichting van veel mahonie en spiegels.
Na een broodje aan boord gaan we naar het Aquarium, een vissenwereld die zijn weerga niet kent, erg leuk om te doen. We wilden nog naar Port de Minimes lopen, maar de tijd was er niet meer voor.
In verband met de bevrijding zijn hier allerlei dingen te beleven, diverse straatpodia, een defilé van oude legervoertuigen en nog veel meer
’s Avonds als afscheidsmaal een heerlijke schelpdierenmaaltijd gehad in een plaatselijk restaurant waar we notabene moesten reserveren, zo vol is de stad. We hadden een giga schaal met koude schaaldieren; oesters, garnalen, kokkels langoustes, krab, etc., en een schaal met rijst en warme schaaldieren. Om je vingers bij op te eten. Een ware afsluiting van een geweldige week met onze vrienden.

8 mei
Op tijd opgestaan, ontbeten en Frank en Marilou naar de trein gebracht, ze hebben de TGV geboekt van La Rochelle naar Amsterdam, opstappen om 10.30, overstappen in Parijs en aankomst Amsterdam 19.00 uur. Een prima alternatief voor een vliegverbinding.
Hanny en ik laten de zon over ons heenkomen op het achterdek, mijmeren nog wat na over de avonturen van afgelopen week en wachten af tot we weer uit de modder zijn opgetild. Om 13.00 uur zijn we weer drijvend en gooien we de trossen los naar Port ST Martin-De-Ré, op Isle de Ré, een eiland voor de kust bij La Rochelle. We varen op de genua door de prachtige baai naar de brug die het eiland met het vaste land verbindt. Met haar 30 m. doorvaarthoogte kijk je toch altijd nog benauwd naar boven of het wel past, maar geen probleem natuurlijk.
St Martin de Re is een erg leuk maar wel zeer toeristisch stadje, waar we in een bassin terecht komen, anders val je droog. Het wordt door sluisdeuren op peil gehouden, en is slechts enige uren per getijde open. Je moet dus wel plannen wanneer je hier aankomt. Dat is overigens langs de Franse kust vaak aan de orde, zo is ons verteld.
We gaan nog op de toren van een heel oude kerk, vanwaar we een fantastisch uitzicht hebben over het hele eiland.
Er komt een boot aanvaren, ze leggen naast ons aan. En de trossen zijn nog maar nauwelijks vast of hij vraagt of we verse makreel willen hebben. waarop we natuurlijk zeggen dat we dat erg lekker vinden. Er komen 2 prachtige makrelen uit een emmer die ik onmiddellijk schoonmaak, hebben we voor vanavond het eten weer geregeld. Er zijn in het stadje de nodige stijlvolle watersportzaken, waar Hanny wat leuke aankopen doet voor haar garderobe. (Mat de Misaine)

9 mei
In verband met de waterstand moeten we voor 8.30 uur de haven uit, want dan gaat de enkele sluisdeur dicht om voldoende water in de haven te houden.
Het is prachtig zeilweer, wel een beetje fris maar strak blauwe lucht en we varen met een lekker gangetje naar Les Sables d’Olonne. Hier staat in de pilot dat er bij laagwater in de invaart maar 1.50 water staat. Dat blijkt mee te vallen, er staat meer dan 2 m. Links van de haven ingang ligt een geweldig groot strand, en rechts (Chaume) wordt de kust rotsachtig.
Als we bij de aanmeldsteiger aanleggen varen we langs een grote catamaran die de vlag net als wij, goed rechtop hebben hangen, jawel Hollanders dus. Het blijken heel aardige lui te zijn, daar kom ik nog op terug. We krijgen een mooi plaatsje aan een steiger en ik ga onmiddellijk op sjouw naar de Beneteau dealer die onze boot geleverd heeft. Het lijkt een vervallen zootje, verveloos en ze hebben geen van de onderdelen die ik had willen hebben.
Gelukkig is er een Volvo Penta dealer op de haven, die laat ik de motor een grote beurt geven na 400 uur sinds Turkije weer een prettig gevoel dat alles even goed is nagekeken.
Ook het grootzeil breng ik voor wat kleine reparaties weg naar een zeilmaker. Als ik het later terug haal vertrouwt hij me toe “La voile est fatigué”. Dat was me zelf ook al duidelijk, het vertoont ouderdomsverschijnselen, naden die loslaten, doek waar geen stijfheid meer in zit, ogen die uitscheuren, etc. maar sparen voor een nieuw setje. We hebben er uiteindelijk ook in een jaar ongeveer 8 seizoenen mee gevaren en het heeft ons door dikke stormen gevoerd.
Aan de aanmeld steiger werden we door de Catamaran zeilers uitgenodigd voor een borreltje.  Het is een grote Cat (“Endless”), 16 x 8 m. met alle luxe die je je maar kunt denken. Hij is eigendom van Marco en Talitha. Het meest bijzondere is dat ze hem in augustus vorig jaar hebben gekocht zonder eerdere zeilervaring en nu voor onbepaalde tijd op weg zijn naar het warme zuiden. Marco is net uit de tafel gewipt vanwege zijn leeftijd en Talitha is een stukje jonger. De tafel geeft al gauw geanimeerde gespreksstof en voor we het door hebben is het etenstijd en besluiten we met elkaar naar een visrestaurantje te gaan waar we heerlijke oesters en mosselen eten, de specialiteiten uit deze streken.

10 mei
Deze dag staat in het teken van onderhoud (de Volvo man komt langs), schoonmaken, enz. we fietsen nog een stuk en bekijken wat Feelings in de Feeling fabriek die hier aan de haven staat. ’s Avonds hebben we Marco en Talitha te gast bij ons te eten. We grillen een visje met vooraf een heerlijke salade met paté. Bij de koffie die ochtend zelfgebakken brownies. Het wordt een gezellige, late avond.

11 mei
We verkennen Les Sables op de fiets, het is prachtig weer. Nemen een lichte lunch op het prachtige strand van Les Sables. In het centrum heb je een deel waar ze met schelpen en mozaïek allerlei voorstellingen op de huizen hebben gemaakt, het ziet er grappig uit.
Met het pontje gaan we over naar Chaume waar we wat rondkijken. Genieten van het prachtige uitzicht vanaf de vesting. Hier hebben ze huizen met fresco’s beschilderd. Het is prachtig weer, wel een frisse wind, maar in de kuip liggen we in de zon en de luwte even lekker bij te komen.
We hebben een tegen uitnodiging op de Cat te komen eten en worden ontvangen met een Ricard. Eten gerookte zalm vooraf en heerlijke verse asperges als hoofdgerecht. Hierna nemen we afscheid van Marco en Talitha, die morgenochtend verder zuidwaarts zullen varen. Het was erg leuk om ze te leren kennen. Het werd (alweer) gezellig laat. Goed dat we “vakantie” hebben.

12 mei
Moeite met opstaan (ik geef het toe, Hanny). Om 13.00 uur de trossen los richting St. Gilles Croix de Vie. Gunstige wind en onder vol zeil schieten we met dik 7 knoop de goede kant uit. Het regent de hele ochtend al een beetje. Op zee valt dat mee, maar als we in St. Gilles aankomen giet het uit de lucht, zodat we bij het aanleggen dweilnat worden. De temperatuur blijft ook bij 13 C hangen, hopelijk wordt dat gauw weer beter. Het ziet er hier wel mooi uit, dus morgen maar eens even goed rondkijken. Eerst maar lekker een kopje warme thee en de elektrische kachel aan.

13 mei
Het weer is wat opgeknapt, dus we trekken er op uit. St. Gilles Croix de Vie is een leuke plaats, straatjes, winkeltjes, etc. en er ligt een geweldig strand voor de deur. Lieseth komt hier regelmatig voor haar import van Mat de Misaine kleding, dat hier vandaan komt.
Er is een Beneteau dealer op de haven, en ik probeer of ze hier wellicht wel de nodige reserve onderdelen hebben, maar net als in Sables d’Olonne, ook niets. Na enig aandringen bellen ze met Beneteau om te vragen of ze een oplossing voor lekkende ramen hebben en als ik vraag of ze een bezoek voor ons aan de werf kunnen regelen lijkt het wel of ze het in Keulen horen donderen. (Een belletje met Beneteau had opgeleverd dat ze dat uitsluitend via een dealer konden organiseren) dus ik laat het er maar bij, wat een klantenbinding.
De Jeanneau dealer was heel wat toeschietelijker, maar dan moesten we een uur met een auto om bij Jeanneau te kunnen komen, en het was me ook wat te gortig om daarvoor een auto te huren en bussen reden daar niet naar toe.
Wel lukt het om een nieuwe peddel voor de rubberboot te kopen dus die is weer kompleet.
Hanny gaat naar de tandarts want er was een vulling aan het losgaan. Na wat omzwervingen komen we bij een vrouwelijke tandarts, die net naar huis zou maar spontaan de jas weer uittrok om Hanny te helpen. Zonder moeite trok ze een heel brok vulling los en vulde de kies weer vakkundig.
Om een uur of 1 gooien we de trossen los richting Isle d’Yeux, een tripje van 17 mijl. Het is mistig op het water, 2 a 5 mijl zicht en het waait bijna niet dus we motoren het hele stuk.
Ile d’Yeu is het Vlieland van Frankrijk, we pakken de fietsen uit en gaan het eiland verkennen. Veel kleine, witte huisjes met felgekleurde raamluiken en grote, mooi aangelegde en onderhouden tuinen. Het geheel doet gezellig aan, je kunt hier te kust en te keur fietsen. Als we terug komen in Joinville komen er allerlei Franse chansons uit een café galmen, waarop we ons, onder  het genot van een glaasje Ricard natuurlijk,  in het lokale gezelschap van vissers mengen en waar mogelijk meezingen. Er kwamen steeds andere zangers uit het publiek, niet hoogstaand maar wel gezellig.
We besluiten de dag met tonijn fondue en een sauvignon blanc in een klein restaurantje.