Reisverslag 65
Plaats: Noord Spanje; Bayona -
Datum: 23 t/m 29 april
23 april
We worden wakker van de regen, het komt met bakken tegelijk naar beneden.
Ook waait het in die buien stevig, het giert door het wand.
Hanny ziet het zwerk drijven, en wil nog een dag in Bayona blijven. Ik bekijk de
weersverwachting en zie een mooie dag met wind uit de goede hoek, dus weet ik
Hanny moed in te praten en gooien we om 9.30 uur de trossen los.
Het is afwisselend bewolkt en overwegend zonnig. De wind waait zo’n 15 kn, met
in buien uitschieters naar 23 kn. We varen halve wind onder vol zeil, en leggen
42 mijl in 6 uur af. In de buien minderen we wat zeil, maar het blijft hard
gaan. Even voor 4 uur meren we af in de haven van Muros langszij een
vissersboot. De haven heeft hier weinig ligplaatsen en de meesten gaan (in de
zomer) voor anker voor de haven. In de haven schijnt de zon en drinken we een
ankerslok op de voorspoedige tocht. Het is een alleraardigst stadje, met een
volledig beschermd liggende haven. Hierbinnen lig je volkomen stil terwijl we
buiten golven van 4 a 5 meter moesten trotseren. Een verkenningstocht door het
nog authentieke stadje was erg leuk.
Hanny tovert daarna weer de lekkerste geuren uit de keuken, dus dat komt wel
weer goed.
Er is overigens een opvallend verschil tussen de Portugese en de Spaanse kust,
de Portugese kust is langgestrekt, veel stranden en een laag achterland en de
Spaanse kust is grillig, rotsachtige, met redelijk hoge bergen en diepe
inhammen, veel interessanter en afwisselender om te bekijken vanaf het water.
24 april
Rustig opstaan, ontbijten en de trossen weer los. De zon schijnt volop als
we uitvaren, maar eenmaal uit de baai komt er een gigantische bui over ons heen.
Het eerste stuk naar Finisterre moeten we kruisen en er ligt een gevaarlijke
ondiepte waar we omheen moeten.
Voor Finisterre langs kunnen we de schoot weer een beetje vieren en gaan we weer
met 7 kn. de goede kant op. Het water op dit punt van Spanje her en der zeer
onrustig, maar daar moeten we gewoon even doorheen. Als we de baai van Camariňas
naderen worden de golven niet lager omdat het hier wat ondieper wordt, je moet
zelfs aardig navigeren tussen echte ondieptes door. Als we voor de wind varen
maakt de boot een gier, die Hanny de wenkbrauwen even doet fronsen, maar al
pratende ontspant ze zich weer een beetje. Het is zondag, en in het wekelijkse
telefoontje met pa en ma Ter Pelle laat ze zich ontvallen: “wat een hobby, dat
zeilen”. Gelukkig lacht ze erom. Eenmaal in de beschutte haven liggen we vrijwel
stil en komt alles weer tot rust. Er liggen mooie nieuwe steigers waar maar een
paar boten aan liggen, dus plek genoeg. We lopen om een uur of 7 naar het dorp,
want het is mijn beurt om te koken. Het ziet er niet uit, veel vervallen panden,
veel opgelapte panden met golfplaten, ongezellige bar / restaurantjes waar je op
reclame stoeltjes zou moeten eten, en er is geen kip te bekennen. We lopen dus
maar terug naar de boot waar Hanny een restje van gisteren opwarmt. (Ik was wel
af)
Voor we aan boord gaan drinken we nog een wijntje bij de club Nautico, waar de
waardin vloeiend Frans spreekt. Ze vertelt ons over een feest wat ’s avonds om
10 uur bij de kerk plaats vindt. Ook kijken we hier even op een snelle internet
verbinding, die ze hier beschikbaar hebben, naar onze eigen site en naar de site
van Score. (De complimenten voor de Score crew, hij is actueel gehouden en ziet
er aantrekkelijk uit, zie
www.zitten.nl ). Na het eten gaan we om 10 uur “met gepaste tegenzin” van
Hanny naar de kerk en daar staan 2 gigantische trucks opgesteld met podia van
ca. 12 x 6 meter, kompleet met lichtshow, etc. dat belooft wat. We zijn nog iets
te vroeg, en drinken eerst een biertje in de bar/pizzeria. Als we dan terug
komen bij de podia is er een 12 mans formatie op een van de podia bezig met
fantastische Spaanse, moderne muziek, een genot om naar te luisteren. De band
bestond uit koperwerk, drums, gitaren, toetsenborden, allerhande slagwerk, 2
aantrekkelijke zangers en 2 nog aantrekkelijker zangeressen die een
professionele zang/dans/verkleedpartij ten beste gaven. Tussen door is er een
vuurwerk waar de Sneekweek niets bij is. De jeugd leert hier al in de wieg
dansen, want voor ons staan diverse misschien 5 a 6 jarigen een dans
demonstratie te geven, prachtig gewoon. Op een gegeven moment is de hele straat
zowat aan het dansen. Wij dansen natuurlijk mee! Als de 2e band op
25 april begint is dit een ander geluid, maar wederom professioneel, dit
is meer een rock band, ook een 12 mans formatie. Het halve dorp is uitgelopen,
maar dan zijn er nog maar maximaal 300 mensen schat ik zo in. Het dansfestijn op
straat zet zich voort. Als deze band is uitgespeeld om een uur of 1.30 komt de
eerste band nog weer terug. Om 2.30 vinden we het welletjes en laten het feest
achter ons. Onderweg komen we nog gezinnetjes tegen met kleine kinderen die het
ook zo laat hebben gemaakt. Hoe laat het uiteindelijk geworden is weet ik niet,
maar de klanken bereikten ons nog toen we terug bij de boot waren.
Een bijzonder feest in een onmogelijk dorp waar ze blijkbaar wel een behoorlijk
budget uit kunnen trekken om 2 zulke professionele bands aan te laten rukken en
een prachtig vuurwerk af te steken.
We slapen lekker uit, ontbijten, plukken gigantische mosselen van de steiger die
we als uitgebreide lunch ons heerlijk laten smaken. Normaal zouden we geen
mosselen uit de haven willen eten, maar hier is de haven een open kom dicht bij
zee, loost er geen afvalpijp uit de stad, en is de haven bijna leeg. Ook de
havenmeester eet ze dus wij hebben er heerlijk van genoten. Net voor we aan de
lunch willen beginnen komt er een hele familie dolfijnen de baai in, ze zwemmen
vlak voor de steigers langs, we zijn te laat met de camera, maar het blijft een
leuk gezicht.
De hele dag giert de wind om ons heen, en wij liggen hier lekker rustig in deze
beschutte haven. De wind is naar het zuiden gedraaid, wat gunstig is voor het
vervolg van onze reis. Morgen moeten we een traject van ca. 55 mijl naar La
Coruňa, dus op tijd op en trossen los.
26 april
Als de wekker om 7.30 uur gaat giet het uit de lucht en giert de wind nog
door de verstaging, erg lekker vooruitzicht dus voor een dagje op zee. We doen
rustig aan, alles vaarklaar maken, ontbijten en dan maar in het pak. Laarzen,
zeilbroek en zeiljas aan, wat lang niet nodig is geweest. Daarnaast is het nog
koud, zodat ook de handschoenen en de must erbij komen. We gooien de trossen
los, varen onder afwisselend regen en soms droog de eerste paar mijl de baai
uit, en werkelijk niet te geloven vanaf dat moment begint op zee de lucht te
klaren en droogt alles weer lekker op. De bimini weg, de sprayhood weg en met
een straf windje in de rug gaan we onder genua en een beetje motor verder de
hoek om naar La Coruna. Muts en handschoenen verdwijnen al snel naar binnen. We
varen erg snel, tussen de 6 en 9,5 kn draaien we de golven op en surfen er dan
weer vanaf.
De kust ligt voortdurend onder de wolken en we zien daar buien langs trekken,
maar op zee blijft het mooi. Langs de kust, afwisselend groen en rotsachtig met
her en der een strandje zien we op de heuveltoppen hele windmolenparken staan.
Ze zijn hier ook met schone stroom bezig op deze winderige hoek. We zijn om
16.00 uur in La Coruna, waar we aanleggen in een gloednieuwe haven Darsena
Deportiva, midden tussen de industriehavens in vlak tegen het centrum. Goed
beschut tegen alle winden, maar er komen en gaan nogal wat vissersschepen en
sleepboten zodat we regelmatig liggen te hobbelen. (’s Avonds verkennen we de
prachtige stad en drinken een wijntje in een gezellige bodega.)
27 april
Dat hebben we geweten, vanaf 04.30 uur vaart de hele vissersvloot uit, en we
klotsen en botsen in de box heen en weer. Hier willen we geen nacht meer
blijven. We doen nog wat boodschappen in de stad, drinken een heerlijke
cappuccino en verlaten de haven rond een uur of 2 richting Sada Marina, een paar
mijl om de hoek bij La Coruna. Hier ligt een prachtige nieuwe haven achter in de
baai. De baai is prachtig om in te varen, grillige kust, viskwekerijen, een hoog
geniet gehalte in ieder geval. Morgen gaan we verder richting Carino zo’n 40
mijl verderop. Dan gaan we vrijdag door naar Ribadeo waar we een auto hebben
gehuurd om naar Santiago de Compostela te gaan, waar we Frank en Marilou van het
vliegveld zullen halen.
Het weer is de hele dag erg plezierig geweest, zonnig en redelijk warm. Als we
in de haven liggen trek ik zelfs voor het eerst sinds weken de korte broek weer
aan.
28 april
Een vreemde dag, de zon lag door de wolken heen naar ons te loeren maar kwam
er niet erg doorheen. We zeilden net langs de rand van de wolken. Boven ons
blauw maar in de hoek van de zon allemaal wolkenvelden. Behoorlijk fris zo in de
schaduw. Het waaide wel lekker zodat we onder vol zeil voor de wind naar ons
doel voeren. Alleen ook op de oceaan kan de wind draaien, had ik net de
spinakerboom gezet met de fok te loevert, draaide de wind 20 a 30 graden en kon
ik het hele theater weer omzetten. Dat gebeurde zo een paar keer tot ik er flauw
van was en toen heb ik de boom maar weer opgeborgen. Op een gegeven moment kwam
de wind zelfs van voren. De kust is hier mooi, erg gevarieerd met begroeide
bergen, rotspunten en onderwater objecten waar de zee over breekt. Wel oppassen
dus. Er komen ons ook nog een stel dolfijnen begroeten, wel 20 zo te zien, een
behoorlijke baai vol. We komen een enkele verdwaalde visser tegen, een
vrachtschip en een catamaran, verder is de zee leeg. Het lukt wel altijd weer om
recht op een visbal af te varen, zodat ik regelmatig wat bij moet sturen.
De tocht gaat zo voorspoedig dat we besluiten een paar mijl meer te maken zodat
de trip morgen korter wordt. We eindigen in Viveiro, een alleraardigst plaatsje
met een mooie, beschut liggende marina. Als we vast liggen breekt de zon door en
kunnen we heerlijk in de kuip uit de wind zitten. De koppen gloeien dan ook weer
lekker na zo’n dag. We wandelen door het stadje en belanden in een restaurant
waar we de hele avond alleen zitten, geen beste dag voor de uitbater. Het
voorgerecht was voortreffelijk, maar het hoofdgerecht viel wat tegen.
29 april
Stralend blauwe hemel, geen wind, vlakke zee. We motoren bijna de hele tocht
naar Ribadeo, zo’n 30 mijl verderop. De kust is net als gisteren zeer
afwisselend. Het laatste uur voor Ribadeo komt er wat wind uit het noordoosten
zodat we nog een uurtje de zeilen zetten. De invaart naar Ribadeo wordt door
rotspartijen en zandbanken een beetje spoorzoeken, maar het is goed te doen met
de GPS en wat zicht navigatie. Dat apparaatje verbaasd me regelmatig weer hoe
accuraat hij is. We huren een auto bij een garage die die naam nauwelijks
verdient, het is een oude, bijna krakkemikkige Citroen, maar de enige in het
dorp die wat verhuurd tegen een schandalig hoge prijs. Hij brengt ons morgen
hopelijk naar Santiago de Compostela, waar we Frank en Marilou van het vliegveld
zullen afhalen.
We doen wat boodschappen en maken de boot weer “gast klaar”.
Het is een behoorlijk groot dorp, met een fantastische van gouden torens
voorziene kerk in het centrum. We liggen aan de buitenkant van de haven, zodat
we een prachtig uitzicht hebben over de baai.