Reisverslag 62

Plaats: Portugal

Datum:  1 t/m 8 april

2 april
Een dag waar alles anders ging, hij begon niet goed, maar hij eindigde fantastisch.
We hadden een auto gehuurd om naar Sevilla te gaan (en daar ook een nachtje te blijven slapen), en de auto zou voor het kantoor van de Turistinfo (die op zaterdag niet open is) vanuit Faro worden afgeleverd om 10 uur. Maar al wie er kwam, om 10.30 uur was er nog geen auto, en ik had ook geen tel. nr. van iemand die mij zou kunnen helpen, dus teleurgesteld maar weer naar de boot en de tas weer uitgepakt.
Gelukkig was het aardig weer, dus we vermaakten ons door naar de markt te gaan. Er is een prachtige grote vishal en een andere grote hal met groente, fruit en vlees. Er was ook nog een allerhande buitenmarkt vol met freubels en (goedkope) kleding, een vermaak op zich om er door te banjeren. Een lekker drankje op een zonnig terras als afsluiting.
Ook vonden we uit dat er om 22.00 uur een Fado avond zou zijn.
Toen we aankwamen bij het gebouw waar de voorstelling was, dachten we “waar we nu terechtkomen”. In een oude grote kamer met hoge plafonds was een podiumpje neergezet en er stonden wat goedkope tafeltjes en stoeltjes. Er was in het gebouw ook nog een soort herenkamer, waar de ronde tafel jaloers op kan zijn, ook oud (er zat een behoorlijke Weduwe Joustra sfeer in het gebouw) Buiten in de achtertuin was ook nog een openlucht theater, en er zat een apart barretje in een hoek. Het was een soort verenigingshuis waar allerlei activiteiten werden georganiseerd, en wat door de leden langzaam maar zeker werd opgeknapt.
Totaal kwamen er voor de Fado avond ongeveer 50 betalende gasten. Op een tafeltje Duitsers en ons tweeën na allemaal Portugezen.
Er gingen 2 man op het podium zitten, de een met een gewone gitaar, de andere met een 12 snarige Portugese gitaar. En die gaven al een fantastisch introotje weg. Alras kwam er een prachtige zangeres bij met een fantastische stem. Er schoof nog een gitarist aan, die kon ook nog geweldig zingen. Ondertussen werden er aan de tafeltjes drankjes en zelfs eten geserveerd, tenminste op een gegeven moment vlogen er om ons heen vlammen uit een speciale keramieken schaal met daarop een worst, waaruit het vet wordt gebakken. Een Portugese lekkernij.
Tegen 12 uur kwamen er nog een aantal mensen binnen en dat bleken vooral zangers te zijn die in andere gelegenheden klaar waren met hun werk. En wat bleek, ze houden van zingen, want de een na de ander kwam voor het voetlicht en gaf zijn beste Fado ten gehore.
Al met al hebben we naar 6 verschillende manlijke- en 2 vrouwelijke Fado zangers en zangeressen geluisterd, solo en in duet. Het werd een fantastische avond/nacht, die tot 3.30 uur doorging. De 3 fantastisch gitaristen hadden slechts af en toe een korte pauze gehouden. Er was geen microfoon of versterker aan te pas gekomen.
We wandelden (met een klein drankje te veel op) tussen 2 buien door naar de boot. Een mooie avond om nooit te vergeten en 2 prachtige Fado CD’s rijker.

3 april
We hebben onze plannen maar weer bijgesteld, en we varen eerst maar weer een stukje verder naar het westen. Anders halen we volgende week Lissabon niet, waar Yke en Antje die 7 april inschepen weer van boord gaan. Het weer is eerst nog twijfelachtig, maar eenmaal op zee klaart het op en kunnen we de genua uitrollen en gaan we met 6 knoop op de teller onder volle zon richting Vilamoura, zo’n 15 mijl verderop.
Vilamoura is een tamelijk nieuw dorp met een grote jachthaven, waar omheen allerlei grote hotels en appartementengebouwen zijn gesitueerd, het ziet er fantastisch uit als je aan komt varen. We krijgen een mooie ligplaats en na een tukje (we moesten van gisternacht nog bijkomen) gaan we Vilamoura verkennen. Een grote teleurstelling, veel dure shopjes, dure restaurants, een groot engels zuip gehalte, het doet allemaal achterhaald en niet Portugees aan. Om de bebouwing heen liggen 4 golfcourses, er zullen hier dus ook wel veel golfers op af komen. De temperatuur is hier natuurlijk perfect, meestal warm met regelmatig een zeebries.

4 april
We doen rustig aan, tanken water en gooien de trossen los om naar Albufeira te varen. Het weer is prachtig, met de genua voluit lopen we op ons gemak naar onze volgende bestemming, wat maar 2 uurtjes verderop ligt. De kust is een groot strand, met her en der grote hotels en prachtige huizen. De bebouwing is hier minder hoog en minder storend als in Zuid Spanje. Bij Albufeira wordt de kust wat rotsachtig en grilliger, wel mooi. De haven van Albufeira ligt achter een “doorgezaagde” rotswand, erg beschut tegen vrijwel alle winden. Het is een geheel nieuwe haven die onderdeel uitmaakt van een nieuwbouwproject van huizen, restaurants en winkels. Het is in allemaal pasteltinten opgezet en ziet er vrolijk uit. Het is er nog wel rustig, het moet allemaal nog op gang komen.
Bij de receptie lag ook een folder van huurauto’s, dus ik doe weer een poging om een auto te huren. Mooi prijsje, € 58,50 voor 3 dagen, dus ideaal. De auto wordt geregeld (het staartje volgt nog)
We maken kennis met een Nederlands echtpaar die hier de boot voor de winter hebben achtergelaten, en net tegelijk met ons, zij uit Nederland, wij van zee, in de haven arriveerden.
Ze hebben een mooie Halberg Rassy van 42 ft., de borrel smaakte goed en het was gezellig.

5 april
Om 10.00 uur zou de auto worden gebracht, dat werd 10.20, maar een daar moet je hier niet over in zitten. Een excuus kon er ook niet af. Maar wat erger was, de auto moest opeens € 117,50 kosten. Dat was niet de insteek, en ik heb ze weer onverrichter zake terug gestuurd.
’s Middags vonden we in Albufeira een ander verhuurbedrijf wat wel voor € 65,- voor 3 dagen een keurige auto had, dus morgenochtend 2^e kans.
We hebben Albufeira verkend, een aardig stadje, wel behoorlijk toeristisch. We horen allemaal Duits, Engels en Nederlands om ons heen. Heel mooi is als je onder een boogtunnel door zo naar het strand loopt, waar natuurlijk weer de nodige terrasjes zijn.

6 april
Ik was benieuwd, zou er een auto komen? Ja, deze keer klopte alles volgens afspraak, hij was op tijd, en het was een gloednieuwe Hyunday Accent, met 1600 km op de teller. Een prima auto notabene uitgerust met airco.
We maken een rondje naar Monchique en naar het meest zuidwestelijke puntje van Europa Cabo de Sao Vicente, waar we een fantastisch uitzicht over de oneindige Atlantische Oceaan hadden.
In Monchique verleidt een oud baasje ons, vanuit zijn garage, tot de aankoop van heerlijke honing. Als we echt wat kopen worden we ontroerd door hem gekust, hij was bijna blind en kon het geld blijkbaar goed gebruiken, of was hij gewoon om contact verlegen? In ieder geval was het een aardig voorval. Als toegift krijgen we ook nog wat citroenen en een sinasappel.
Van Monchique richting de westkust rijden we kilometers door een verbrand en zich langzaam herstellend gedeelte van Portugal. Overal staan nog verbrande boomstammen, er wordt nog volop geruimd en weer nieuw aangeplant. Het moet een verschrikking geweest zijn om daar tussen te hebben gezeten. De meeste huizen in dit gebied zien er stralend wit uit, die zijn blijkbaar onlangs allemaal opgeknapt.
We verkennen verder Lagos en Portimao, waar we met de boot nog naar toe willen. Beide havens hebben hun eigen charme, daar komen we nog wel op terug.
Ook doen we in een mega supermarkt allerlei inkopen om Yke en Antje te verwennen en dan is een mooie dag weer om.

7 april
Met de auto naar Faro, eerst de stad in. Een gezellige stad met een ommuurde citadel en een groot gezellig centrum. In de stad zie je op allerlei schoorstenen een heleboel ooievaars op het nest. We bezoeken een bijzondere kathedraal, waar in een apart gedeelte in de tuin ook een bijzondere verzameling menselijke resten en schedels zijn ingemetseld. We eten een salade en dan is het al tijd om naar het vliegveld te gaan, waar Yke en Antje met 4 minuten vertraging dus op tijd aankomen. Twee bleke snoeten, die van de Portugese zon komen genieten, want die schijnt volop. We gaan via een mega supermarkt naar de boot voor een ankerslok, waarna we naar Albufeira gaan waar we wat passagieren en neerstrijken in een heerlijk restaurant, waar Yke en ik een Seafood Cataplana eten, een gerecht van allerlei vis soorten met rijst en patat, werkelijk verrukkelijk. De dames houden het bij Kip Piri Piri en Kip Kebab, ook lekker.
Als we terug lopen naar de auto komen we langs een barretje waar leuke live muziek wordt gespeeld, waar we dus ook nog even blijven hangen voor een drankje. Ze dansen op straat, er wordt spontaan gezongen door publiek, al met al erg gezellig.
Een prima eerste dag voor Yke en Antje op deze manier.

8 april
Het is een mooie zonnige dag, met wolken boven het land dus nadat de auto is ingeleverd steken we om 11 uur van wal.
Het lijkt een koekje te worden, want het waait nauwelijks en halve wind onder vol zeil krijgt Antje zeilles en stuurt Yke ook de nodige rakken. De wind is wel draaierig en valt af en toe weg. Dit bleek een voorbode te zijn van meer wind, tot behoorlijk veel wind. Helaas verspelen we een peddel van de rubberboot, we varen nog een mijltje terug, maar niets meer te vinden. Intussen waait het dik 22 kn. dus reven in het grootzeil en uiteindelijk de genua weggerold en onder grootzeil met de motor bij inmiddels recht in de wind richting Portimao.
Een grote moderne haven, waar we bij de noordwesten wind heerlijk beschut een plekje vinden.
Yke en Antje zijn beiden geslaagd voor hun eerst zeewaardigheidstest, met een zoute snoet zonder een krimp te geven doorstaan ze overslaande golven en een levendige Alegria.
De stad is ver van de haven, maar dicht bij de haven licht een enorm groot strand en vele hotels, winkeltjes en restaurants.
We hebben ingekocht om zelf te grillen, dus we maken heerlijke visgerechten klaar, grote garnalen, zalm en kabeljauw.
We spelen ons eerste boompje klaverjassen, waarbij de combinatie Yke met Hanny net iets sterker bleken.