Reisverslag 61

Plaats: Spanje-Portugal-Spanje

Datum: 26 maart t/m 1 april

26 maart
Door de lichte voortent was ik niet te laat wakker, en het zonnetje scheen lekker, zodat ik buiten op een stoel ben gaan zitten lezen. De rest volgde een half uurtje later en het ontbijt werd door Ma ter Pelle geserveerd. Daarna bij Ine, Kees en Hannely op de koffie en aansluitend naar de markt. De markt is een heerlijke verzameling van kraampjes met fruit, groente, vis, etc. een gekrioel van mensen. We hebben hier allemaal lekkere fruit gekocht om de voorraad aan boord weer aan te vullen. Het was prachtig weer.
Op een strandterras heerlijk in de zon een versnapering genoten en toen moesten we ook al weer terug naar de camping voor de jeu de boules competitie. 18 mannen en vrouwen streden om de eer. Pa ter Pelle was op dreef en ikzelf kon na 7 jaar de ballen ook nog redelijk plaatsen, maar een overwinning zat er voor mijn team niet in.
Een “sundowner” met alle bekenden op de camping bij de caravan van ter Pelle genoten.
In een strandtent met Pa en Ma een lekker en vooral gezellig dinertje en na een afzakkertje dan weer lekker op de matras.

27 maart
Alles went, dus ook een lichte voortent. Een uurtje later dan gisteren begonnen de vogeltjes om ons heen mijn aandacht te trekken en ben ik weer opgestaan. De rest van het gezelschap volgde weer een half uurtje later. Ontbeten, afscheid nemen van de mensen op de camping en weer terug naar de boot.
Onderweg zouden we inkopen doen bij Intercontinente, een mega supermarkt, maar ondanks de woorden van Kees “die zijn 24 uur per dag open” waren de hekken hermetisch gesloten op deze 1^e paasdag. Gelukkig vonden we een andere supermarkt die wel open was en konden we voldoende inkopen om weer een tijdje voort te kunnen zonder met zware dingen te hoeven zeulen. (We hadden nu immers een auto bij de hand) Met de kofferbak bijna tot op de grond laden we de Audi vol.
Bij de boot is het mooi weer en we zitten heerlijk in de kuip, waar we aan het eind van de middag de tefalgrill aan doen en er het  nodige lekkers op klaar maken.
Na de maaltijd gaan Pa en Ma weer naar de caravan, en met vochtige ogen wensen we elkaar goede reis, want zij gaan ook woensdag op weg naar huis. Van Pa moet ik vooral voorzichtig blijven met zijn dochter, Ma heeft daar meer vertrouwen in geloof ik, die hoor ik er niet over. Het was heerlijk om ze na zo’n 10 maanden weer te zien. En dat was wederzijds.

28 maart
Tanks gevuld, afrekenen en op naar de Guadiana, de rivier tussen Spanje en Portugal.
Eerst een uurtje buitenom over zee, en dan gaan we met de stroom mee de rivier op.
Het is een prachtige rivier met mooie groene oevers op een heuvelachtig landschap.
Er staan nog wel veel verwoeste huizen aan de oevers, veroorzaakt door een vloedgolf uit de bergen in 1997. (De vloedgolf was niet de enige oorzaak, want het schijnt dat zowel de Portugese als de Spaanse autoriteiten tegelijk de sluizen hebben opengezet). We zien veel ooievaars, ibissen, kwikstaartjes, zelfs enkele reiger en door de lucht springende vissen. We passeren een paar dorpjes met prachtige droomplekjes om te wonen. Vaak ligt er keurig een steiger aan de oever voor passanten. We eindigen tussen Alcoutim (Portugal) en San Lucar de Guadiana (Spanje), waar we voor anker gaan tussen minstens 20 andere globetrotters. Het weer is wat twijfelachtig, veel bewolking, een windje, maar nog steeds een graad of 22. Achter de kap wel lekker, maar in de wind tamelijk fris.
Als we aan land gaan aan de Portugese zijde lopen we nog twee Hollanders tegen het lijf die er ook al de nodige vaarjaren op hebben zitten. Hun Duitse vrienden blijken ook gezellige mensen, en zo wordt het zomaar weer laat. Omdat het slot van de buitenboordmotor vast zat, worden we door hen terug gesleept naar de boot.

29 maart
Een heerlijke dag, mooi weer en weinig beslommeringen. We maken er een echte rustdag van, verder dus niets te melden. Behalve dat ik om 9 uur voor de “supermarkt” stond in Portugal om brood te kopen, maar ze deden de deur maar niet open. Uiteindelijk heb ik van de leverancier van de supermarkt, die ook geen haast had en nog een half uurtje voor de supermarkt stond, rechtstreeks uit zijn auto broodjes gekocht. Nog wel vermeldenswaardig, dat op de toren van de plaatselijke kerk een groot ooievaarsnest was gebouwd. Het bleek zelfs “bewoond”.
Een wandeling gemaakt aan de Spaanse kant, zag er aardig uit, maar meer ook niet.
’s Avonds nog een borreltje gehaald bij 2 nieuwe Duitse kennissen en met haring en roggebrood weer naar Hanny terug.
Niet te laat naar bed.

30 maart
Een heerlijke ontspannen dag, terwijl Hanny heerlijk ligt te zonnen op het achterdek ga ik met de rubberboot (het slot is na veel gewrik eindelijk los) de rivier een eindje op en laat me op de stroom weer terugzakken. Weer aangekomen bij onze ligplaats zie ik een Belg liggen met grote antennes die er op duiden dat hij actief zendamateur zou kunnen zijn. Ik heb geluk, hij was dealer in zendapparatuur, en zijn boot staat er vol mee. Hij gaat met me mee naar de boot en na alles een beetje afgesteld te hebben en de installatie te hebben nagekeken (alles zat goed) hebben we kraakhelder contact over en weer met een Engelsman, de installatie werkt dus goed. Het is een kwestie van de juiste frequenties. Altijd lastig verhaal, maar ik heb nu wel de wetenschap dat het niet aan de installatie ligt.
We wisselen verder nog wat navigatie software uit (dat doet iedereen met boten zo’n beetje) en een hele ervaring rijker neem ik weer afscheid van Willi.
Detlef Conrad en Bettine Haskamp de Duitsers waar we gisteren mee kennis maakten wonen op een catamaran, en vercharteren een scherp jacht. Verder schrijft zij af en toe een boek. Leuke mensen, waar we tegen de avond nog een borreltje mee drinken op een terras aan de Portugese zijde.
Zij gaan terug aan boord, en wij gaan naar een Portugees restaurant. Hier krijgen we 1 ltr. wijn, een heerlijk bord gegrild vlees wat we niet opkonden, lekkere patat maar ook veel te veel, salade, dessert, koffie met een drankje, en dan moet je € 26,00 afrekenen, dat is nog eens plezierig uit eten gaan.
In het restaurant zit ook een Engelse kunstenaar die op een sleepboot (ook voor anker op de rivier) woont. Hij is hier al 4 jaar, hij helpt de restauranthouder af en toe voor een bord eten, en hij was gelukkig dat hij in 3 maanden voor € 1050,- aan kunst verkocht had. Nu kon hij weer wat diesel kopen voor zijn boot.
Zo kun je dus ook leven, het is maar wat je leuk vindt.

31 maart
Op tijd op, want we willen met de stroom mee de rivier weer af varen, en de stroom kentert om een uur of negen. We hebben gratis aan de Portugese steiger gelegen, want de havenmeester ligt in het ziekenhuis, en er is geen vervanger. Zo werkt dat hier.
De trossen los, en rustig op de stroom mee naar beneden. Onderweg krijgen we af en toe een best tegenwindje, dus we verwachten op zee ook het nodige. Maar beneden is juist alles rustig. We tanken en wachten even het tij af om verder te varen, want direct voor de haveningang is het tamelijk ondiep.
We zetten koers naar Ohao, (Tavira slaan we jammer genoeg over omdat ivm slechte weersvoorspelling het ankeren daar niet zo’n goed idee is)vlak bij Faro zo’n 25 mijl westelijker, dus ca 4 uur varen.
Het is mooi weer, maar veel te weinig wind om te zeilen, dus weer motoren. Onderweg komen we een beroepsvisser tegen die terugzwaait en een vis omhoog houdt. Op afstand dacht ik dat het kreeft was, maar toen we naar hen toe voeren bleek het inktvis te zijn. Ze deden er 4 van in een plastic zak en die kregen we zomaar van hen. En lachend zwaaiden ze ons weer uit. Ons met het probleem opscheppend hoe ze klaar te maken. Het boekje van Reijer en Bouk bracht enige uitkomst, maar later op de steiger bleken er vele hulpvaardige handen die dat varkentje even met ons hebben gewassen.
De haven Ohao ligt in een prachtige waddenachtige omgeving, maar dan slecht betont. We redden het tot de havenmond maar dan lopen we behoorlijk vast, terwijl het hoogwater is. Met vol motorvermogen er weer uitgewrikt, met de boegschroef als stuur en onder begeleiding van een rubberboot langs een smalle niet betonde invaart naar de steiger geholpen. Waar hulpvaardige handen de lijnen aanpakten, en zoals even later bleek konden diezelfde handen ook inktvissen villen.
Ze hadden ook een lekkere wijn op hun achterdek, zodat we bij binnenkomst direct werden uitgenodigd en weer de nodige leuke contacten maakten.

1 april
Ohao verkend, een leuke stad met veel smalle straatjes en verassend veel goed gesorteerde winkeltjes. Aan de oever staan 2 grote gebouwen, waarvan de 1^e volledig in beslag is genomen door de vismarkt, en de 2^e een groente, fruit en vlees markt is. Erg gezellig aan doende, en vooral de groente en fruit markt was door zijn kleurige vruchten een prachtig gezicht. We lezen wat en ik verken de haven even verder. Hanny maakt de inktvis klaar als een vulling voor de pasta, en we krijgen nog wat inktvis bereid als salade van de Duitse dame die geholpen had hem klaar te maken, waarvoor we graag een gedeelte van de “vangst” afstonden. Het smaakte allemaal voortreffelijk.
We hebben een auto gehuurd om de komende dagen de omgeving te verkennen.