Reisverslag 60

Plaats: Spanje;  Marbella, Gibraltar, Cadiz, Isla Cristina

Datum: 19 t/m 25 maart

19 maart
Het weer is niet onaardig, Mark gaat te vissen op het einde van de pier en wij prutsen lekker om aan boord. Weer eens grondig schoonmaken, want ook hier komen de buien vergezeld van woestijnzand naar beneden. Even wat in een boek lezen en zo gaat de dag onder je handen door.
We moedigen Mark nog even aan bij het vissen, maar hij heeft geen geluk ondanks de speciaal gekochte garnalen en elastiekjes die de garnaal aan de haak moeten houden. De laatste garnalen gaan dan ook naar een poes die al op de loer zat en met z’n drieën nemen we een drankje in de zon op een terras aan het strand naast de haven. Als het hier heet is kan ik mij voorstellen dat iedereen het water op zoekt, nu zitten er alleen een paar families te lunchen of een drankje te drinken.
Om een uur of 8 gaan we de stad in en vinden we bij toeval een restaurant wat er erg leuk uitzag, een lekkere Paella op de kaart had en waar plaats was (we waren de eerste gasten). Na later bleek kwamen er slechts 2 gasten bij, dus bijna persoonlijke service. Het eten was voortreffelijk, ongelooflijk dat het er zo stil was.
Na de dis hadden we afgesproken met 2 Engelse buren in een kroeg waar we 2 dagen geleden ook waren, maar zij waren er niet dus gingen we weer de stad in en warempel we lopen de Engelsen tegen het lijf en gezamenlijk duiken we een andere erg gezellige kroeg in. Te laat gaan we naar bed, maar ja ….. In ieder geval een leuke afsluiter voor de leuke week met Mark.

20 maart
Om half acht de wekker, want jammer genoeg is het zover, Mark gaat weer naar huis. Hij heeft een lekkere week gehad, helaas zonder al te veel vis en wij vonden het heerlijk hem weer bij ons te hebben. In zijn nieuwe kleren stapt hij, lekker verkleurd en uitgerust, in de taxi die hem naar het busstation brengt. Daar is een rechtstreekse bus naar het vliegveld in Malaga.
Wij noteren nog even een paar tips van onze Engelse buren en gooien de trossen om 9.30 uur los richting Gibraltar. Het is vochtig op het water, we zien weinig om ons heen door de wazige lucht en het waait voor geen meter, dus alles op de motor. In de buurt van Gibraltar ontwaren we eerst een aantal vrachtschepen wat voor anker ligt en uiteindelijk doemt de rots uit de mist op. Om 14.55 uur ronden we Punta Europa en laten we de Middellandse Zee achter ons. De zee die ons zoveel avonturen heeft bezorgd, veel mooie en soms spannende vaartrajecten, veel landen en landslieden met hun eigen gewoonten en hebbelijkheden, veel nieuwe vrienden en een geweldige ervaring rijker. We komen er zeker eens terug.
We lopen de haven binnen en je moet je eerst melden bij de douane. Die zijn nauwelijks te vinden, want ze zitten in een onooglijke container net achter de ferry aanlegplaats (tegenover de landingsbaan van het vliegveld). De formaliteiten stellen niets voor en we zijn welkom in Gibraltar. De haven ligt vol met o.a. veel overwinteraars, maar we kunnen aan een ponton gaan liggen bij een bouwput (hier komt een nieuwe Marina). Deze ligplaats blijkt gratis te zijn en dat zie je aan de boten die hier liggen. Veelal grotere boten, maar meestal slecht onderhouden.
We verkennen Gibraltar, een tamelijk grote stad met een aardig centrum, waar we ervaren dat de terrasjes tamelijk duur zijn. We worden ook nog “getild” met de wisselkoers.
We eten op het achterdek terwijl de vliegtuigen naast ons landen en opstijgen, een bijzondere ervaring. Het is leuk er geweest te zijn, maar voor langere tijd lijkt mij er weinig aan.
De apen hebben we maar op de “mistige” heuvel laten zitten.

21 maart
Om 9.30 met een heerlijke temperatuur vertrokken richting Cadiz. Het weer is een beetje opgeklaard, maar jammer genoeg kunnen we het 13 km verderop liggende Marokko niet zien. Eerst gaan we volledig op de motor, want de weinige wind die er staat komt natuurlijk recht van voren. Halverwege komt er wat meer en kunnen de zeilen er ook bij als we een beetje de bocht om zijn. We laten ons nog wel verrassen door een Fish Trap, dit blijkt een mijlen lang net te zijn dwars op de wal waar je niet doorheen kunt. Dat was even een half uurtje omvaren. Verder kom je langs diverse ondieptes waar grote golven door ontstaan, waarvan een enkeling zelfs surfkrullen vertoont. Deze konden we gelukkig allemaal ontwijken, maar het is hier beduidend ondieper dan we op de Med gewend zijn.
Als we Cadiz naderen wordt het opeens regenachtig en erg druk met uitvarende vissersschepen. En warempel, de GPS vertoont kuren, net nu het ook donker begint te worden. Hij geeft plotsklaps aan dat hij “lost data or datacard not well connected”, dit terwijl hij het al die tijd gewoon vlekkeloos deed. Als een haas de computer opgestart en binnen de GPS aangedaan, zodat ik ook daar een reserve aanduiding kreeg. Met de computer opnieuw de kaart geladen en na een kwartiertje deed alles het weer gewoon. Toch merkwaardig.
Om 20.30 lopen we de haven van Cadiz binnen, waar we een prima beschutte plaats krijgen aan een mooie steiger. We eten een kleinigheid in een cafetaria en gaan lekker weer aan boord.

22 maart
Het is prachtig weer. De fietsen gepakt en op de fiets naar Cadiz, een geweldig grote en mooie stad, omgeven door de zee. Met veel leuke winkelstraatjes, mooie gebouwen en uiteraard de nodige kerken en een kathedraal, vanwaar je, na een gigantische klim, van bovenaf een geweldig uitzicht hebt over alle windstreken rond Cadiz.
In de kerken zijn allerlei activiteiten gaande zijn voor de “Semana Santa”, de paasfestiviteiten. Alle gigantische beelden worden schitterend versierd en klaargemaakt voor de processies. Honderden mensen zijn er mee bezig. Het is een machtig gezicht.
We winkelen nog wat, eten een salade in de stad, daarna gaan we naar de boot en zonnen nog even in de kuip, lekker in de korte broek die voor het eerst sinds vele weken weer uit de kast kan.
’s Avonds komt er opeens een dikke mist opzetten en begint het zelfs wat te regenen. Aan boord is het wel lekker zo. Morgen weer verder.

23 maart
Een super zeildag, het waait 19kn. en we hebben halve wind; met een gangetje van een kleine 7 knoop zeilen we onder een nog schier zonnetje van Cadiz naar Mazagon, een tocht van ca. 45 mijl. De zee is enigszins beweeglijk, maar de boot heeft er zin in. Het wordt gedurende de dag nog mooier, we hebben meer dan 5 uur de halfwinder erbij gehad en met 7 a 8 kn. zeilden we als de rook. Ook het zonnetje werd nog wat feller zodat het een heerlijke dag op het water werd. Tegen de avond toen we al in de haven lagen kwam er nog een stevige bui over ons heen, dat spoelt het zout weer van dek moet je maar denken.

24 maart
Het leek een dreigende dag te worden, donker grijze wolken en massief, maar eenmaal op zee viel het erg mee, de wolken braken open en we hebben zelfs in onze blote bast gezeild met wind in de rug. Het zeilen ging te langzaam voor de wind, zelfs met de fok uitgeboomd maakten we 3,5 kn. dus na anderhalf uur zeilen de motor maar weer aan.
Het doel was Ayamonte aan de mond van de rivier Guadiana op de Spaans Portugese grens, maar de haven was helemaal vol en ook de haven aan de Portugese kant bleek wegens baggerwerkzaamheden niet toegankelijk. Een Nederlander op de haven raadde ons aan naar Isla Cristina te varen, zo’n 4 mijl terug langs de Spaanse kust. Nu eerst maar even gebeld of daar ruimte was, en jawel we waren welkom. Normaal als je belt willen ze nog wel eens lui reageren door te zeggen dat ze geen plaats hebben en als je eenmaal in de haven ligt sturen ze je meestal niet meer weg. Dat is de tactiek die de meesten hier toepassen.
De haven in Isla Cristina blijkt een prachtige haven te zijn die erg beschut ligt, dus daar zijn we nu door toeval beland. Het is de mooiste haven die we tot nu toe aan de Atlantische kust (of eigenlijk de Golf van Cadiz) hebben gezien.
En als we het dorp in gaan blijkt er een heuse processie aan de gang te zijn, een met een Jezusbeeld op plateau en een met een schitterend versierd Mariabeeld met wel honderd kaarsen, gedragen door dragers. Ze worden vooraf gegaan door mensen met gewaden zoals de Ku Klux Clan ze ook draagt, met grote puntmuts die hun gezicht bedekt, en er achter loopt een band redelijk treurige muziek te spelen. Om de ca 100 m. stopt het geheel om de dragers te kunnen laten rusten. Toch leuk om mee te maken.

25 maart
Nog snel even een was in de machine, ontbijten en dan komen Pa en Ma ter Pelle bij ons aan boord. Ze zouden om 10.30 uur komen, maar er zat een uurtje tijdsverschil tussen Portugal en Spanje, dus voor ons werd het 11.30. Net op het moment dat ze aankomen giet het ongelooflijk, dus ze blijven eerst maar even in de auto zitten tot de bui over is.
Een heerlijk weerzien na bijna 10 maanden. Ze zien er gezond en bruin uit. Mooi dat we elkaar hier aan het zuidelijkste puntje van Europa zo treffen.
Na koffie en lunch is het weer opgeklaard, en zitten we nog even lekker in de kuip, waarna we met de auto meegaan naar de camping in Armasao de Pera. Onderweg gaan we nog even aan in Albufeira, waar een spiksplinternieuwe haven is aangelegd in een heel waterproject met allemaal nieuwe huizen. De haven heeft alle mogelijke faciliteiten, daar komen we nog wel met de boot terecht.
Eenmaal op de camping zien we allemaal bekenden uit Enschede en omstreken; Kees en Ine met dochter Hannelie en de heer en mevrouw Wekenstroo.
’s Avonds gaan we met zijn allen uit eten in Dom Pedro, waar we een voorgerecht, een hoofdgerecht, ½ ltr. wijn, nagerecht, koffie en een drankje voor de totaalprijs van € 10,- eten, en het was ook nog allemaal lekker.
’s Nachts slaapt Hanny op een comfortabele bank in de caravan en ik op een verzameling matrasjes in de voortent. Improvisatie op zijn best, en het sliep ook nog lekker.