Reisverslag 56

Plaats: Sardinië - Mallorca

Datum: 12 t/m 18 februari

12 februari
Boot opruimen, plaats maken voor Peter Paul en Jeroen.
We hebben een auto gehuurd om het eiland wat te verkennen en de heren af te halen van het vliegveld.
Om een uur of 11 gaan we los, eerst proberen het dorp uit te komen, er zijn nogal wat eenrichtingswegen en er staan weinig borden, dus het lukt ons een bepaald punt twee of misschien wel drie keer voorbij te rijden. Uiteindelijk zijn we onderweg naar Iglesias op ca 25 km. De wegen zijn verrassend goed en we rijden door een mooi groen, erg groen heuvelachtig landschap in vergelijking met de Turkse-, Griekse- en Maltese eilanden.
In Iglesias doen we wat boodschappen, het is verder geen bijzondere stad.
Hierna stippelen we een route uit ten zuiden van de snelweg naar Cagliari om daar door de bergen naar toe te rijden. Op een gegeven moment rijden we naar Porto Botte om een terrasje op te zoeken, blijkt als we er aan komen dat er 1 huis en een gigantische disco staan en verder helemaal niets. Wel zijn er een paar surfers bezig, 1 zelfs met een kite.
We draaien dus maar om en gaan verder de bergen in. Onderweg zien we in een dorpje een restaurant waar we neer strijken, er zit een ploeg mannen die allerlei schalen voorbij laten komen en wij eten een voortreffelijke spagetti met mosselen en clams en een  mixed grill visschotel.
Als we later een bergpas over gaan komen we zelfs op onverharde wegen uit, maar het is een mooie tocht. Om een uur of 5 komen we in Cagliari aan waar we nog wat (warme) kleren kopen en om 19.30 uur gaan we richting het vliegveld. Het vliegtuig landt keurig op tijd en Peter Paul en Jeroen komen opgewekt tussen de deuren door.
Als we naar de westkust rijden is er recht voor ons uit een gigantisch vuurwerk boven Iglesias. Al met al duurt het wel een half uur, prachtig. Het welkom voor de heren Jacobs kreeg zo een speciaal tintje.

13 februari
0.00 uur zingen voor Jeroen, hij is 14 jaar geworden. We overleggen nog intensief of we niet direct weg zullen varen want er komt een storm front met Bft. 8 a 9 aan waar we misschien net voorlangs zouden kunnen. We besluiten uiteindelijk het er maar niet op te wagen en het front af te wachten. Dan drinken we er nog eentje op en gaan naar bed.
De volgende ochtend is het mooi zonnig weer, zodat je je afvraagt of we toch niet hadden moeten gaan. Na nog een wandeling door het dorp zetten we koers naar Porto di Colonne op San Pietro waar we eerder deze week al waren. Hier liggen we veel beschutter dan in Portoscuso en het is er veel leuker.
Zo maakt onze bemanning voor het eerst kennis met onze boot onder zeil, een lekker tochtje van een klein uur. Jeroen is erg enthousiast, stuurt de boot alsof hij het dagelijks doet en wil direct wel vertrekken. Zijn motto is: “niet zeuren, kan gebeuren”. Die houden we erin! Na enig gemanoeuvreer vinden we misschien wel de mooiste plek in de hele haven, aan de kade vlak naast een hoge muur die ons tegen de noorder wind beschermt.
We maken de boot stormvast met wat hulplijnen en ’s avonds vieren we bij de plaatselijke pizzeria Jeroen zijn verjaardag.

14 februari
Ik heb heerlijk geslapen, maar de rest heeft bijna de hele nacht wakker gelegen van de loeiende wind. Daar heb ik dus niets van mee gekregen. Het hagelt op een gegeven moment tijdens het ontbijt zo dat door een spleetje van een luik grote hagelkorrels in de boot belanden. De wind giert hier in de beschutte haven tussen 8 en 44 knoop, hij vliegt op en neer en de barometer is 20mb in een paar uur gezakt, hij staat nu beneden de 1000 terwijl hij 2 dagen geleden nog op 1039 stond. De fotolijstjes in de boot vallen zelfs om. Het is ook erg koud, maar 3 graden, zelfs op een beschut plekje in de kuip. Gelukkig zijn we niet aan de overtocht begonnen. Tussen de buien door lopen we snel even naar het eind van de pier. Hoge golven, zelfs in de luwte van het eiland.
Hagel aan dek. Sneeuwballen gooien. Achter een muur schuilen tegen de overvliegende regen, het overkomt ons allemaal op deze reis.
Peter Paul (voor diegenen die hem niet kennen, hij is chirurg) heeft van zijn KNO collega spulletjes en advies meegekregen hoe mijn oor te behandelen, en er blijkt inderdaad nog een ontsteking te zitten. Hij schraapt eerst het trommelvlies schoon (wat zeker niet lekker voelt), en dan wordt er een minuscuul watje met desinfectant in gestopt, dit herhaalt zich een aantal dagen en dan is het hopelijk weer in orde.
We kaarten wat, waarbij PP zijn incasseringsvermogen op de proef wordt gesteld, hij gaat voor veel punten i.p.v. weinig wat de bedoeling is. We kijken naar Godfather 1 en 2 en zo komen we de dag door. We proberen tussendoor nog een wandeling te maken, maar dan komt er al gauw weer een koude bui over ons heen, dus maar snel weer naar de kachel.
Boven verwachting smaakte de boeuf bourguingon met rode kool en appeltjes zelfs Jeroen lekker.

15 februari
Er staat af en toe een enorme trek in de hoek waar we liggen, en de boot schokt dan enorm in de touwen, ’s Nachts worden we dan regelmatig wakker van dit trekken en rukken, behoorlijk onaangenaam. Bij onderzoek blijkt het in de rest van de haven niet veel beter, het ligt gewoon aan golven die door de haven lopen, alle schepen lopen heen en weer.
We eten op uitnodiging van Peter Paul bij een plaatselijke pizzeria, met een sobere inrichting met een giga flatscreen telvisie, een waar familiebedrijf waar moeders in de keuken staat en ons een voortreffelijke pasta maakt, prima. Thuisgekomen bekijken we nogmaals de weersverwachting op internet en besluiten dat het morgen en goede dag is om te vertrekken.

16 en 17 februari, een overtocht om nooit te vergeten
Om even voor 8 uur word ik wakker en het is een stralende dag, zonnetje weinig wind en de weersverwachting was ook goed, dus we gaan los. De oversteek naar Mallorca, daar willen we nu in een keer naar toe omdat Peter Paul en Jeroen daar weer op het vliegtuig naar huis stappen, en er geen dan geen tijd meer is om nog naar Menorca te gaan. Ook de koers direct naar Mallorca is veel gunstiger ivm de windrichting.
Nog snel een douche, wat boodschappen, en om 9.15 uur gooien we de trossen los.
Het zou me een oversteek worden om nooit te vergeten. We gaan weg met een briesje, dus direct de volle zeilen er op. De wind komt verrassingsgewijs uit het zuiden terwijl de verwachting was dat de wind uit het noorden zou komen Bft 4 a 5. Er staat nog wel een aardige swell, maar niet onaangenaam. Alleen houdt de wind op een gegeven moment op, de motor dus maar aan. Na een uurtje komt dan eindelijk de wind uit het noorden en we vliegen 7 a 8 knoop over het water. Jeroen blijkt niet tegen de swell opgewassen en zoekt al gauw een gemakkelijke houding bij de railing, helaas houdt het voor hem hier op en we zien hem niet meer aan dek als hij uitgevonden heeft dat, half liggend tegen de paal in de kajuit het meeste comfort biedt. Pas na aandringen gaat hij op bed liggen en zien we hem niet meer terug. Echt sneu, want hij had zich er zo op verheugd.
Ik ga om 9.00 uur naar bed om de 2^e wacht te draaien, maar Hanny haalt me een half uur later al weer aan dek, want er steekt een behoorlijke wind op. Deze wind zou oplopen van 25 naar 35 en met uitschieters naar 42 kn. en de golven werden giga, 6 a 8 meter. (Hanny en Peter Paul hebben ze van 10 meter gezien). Ik ben dus niet meer naar bed geweest tot de volgende middag 14.00 uur. Het was een gevecht  met de elementen. Peter Paul werd ook wat pips om de neus en was al gauw ook niet meer inzetbaar, zodat uiteindelijk Hanny en ikzelf de nacht doorzeilen. De temperatuur was laag, 2 graden, maar daar hadden we eigenlijk niet zo’n last van.
De boot doet het fantastisch, we houden zo lang mogelijk de stagfok er bij, maar dat was op het laatst ook niet meer houdbaar, zodat we op het grootzeil met twee reven en de motor de nacht door “hobbelen”, de koers was halve wind, dat was geen probleem en we hielden dus ook een behoorlijke snelheid. De stuurautomaat is ook hier weer onze grote vriend gebleken, hij heeft ons niet een keer in de steek gelaten. Minder goed verging het een lierhendel, die kon niet zwemmen en de bimini, eerst ging een poot los wat we met touw weer konden repareren, maar de giek maakte een scheur in het doek, toen moesten we hem wel wegnemen. Jammer want hij biedt behalve voor de zon ook goede bescherming tegen douw, regen en over vliegende golven. Alleen een hoop kunst en vliegwerk om hem er in zo’n storm af te halen. Ook zien we de radarreflector onderweg los gaan en tegen de mast te pletter slaan. Wat een paar uur stevige wind Bft 6 zou zijn werd een storm Bft 8-9 die maar liefst 16 uur duurde, en de golven werden alsmaar hoger. Bij de halve/aandewindse koers deed de Alegria of ze niet anders gewend was, ze hobbelde overal moeiteloos overheen. De condities waren echter zo slecht dat ik niet naar het voordek kon om de stagfok netjes te klaren, dat hebben we bij daglicht verder afgemaakt.
Onder de rook van Menorca wordt het water rustiger en waait het wat normaler zodat ik om 14.00 uur een paar uurtjes naar bed kon, Peter Paul was toen weer volledig inzetbaar. Ze komen nog een vrachtschip tegen wat niet aan de kant wou, en toen ze een uitwijkmanoeuvre deden kwam er een dikke golf over dek de kuip in, maar die spoelde er gelukkig onmiddellijk weer uit met 2 zoute snuitjes achter zich latend. Hanny gaat om 18.00 uur (behoorlijk vermoeid en slap, want ik help haar alle doorweekte kleding uit te trekken) slapen, en wij varen verder naar Porto Petro een leuk klein haventje dicht bij de zuidoost punt van Mallorca, waar we om 00.30 uur aanleggen.
Achteraf hadden we niet moeten gaan, maar het werd een tocht om nooit te vergeten en ik heb geen moment het gevoel gehad dat de situatie niet onder controle was. De boot is een aanrader voor wereldzeilers, een “wereldschip” waar ik enorm veel vertrouwen in heb gekregen.
Schade van dit avontuur; dekzwabber weggespoeld, scheur in Bimini, lierhendel weg, radarreflector kapot, de Nederlandse, Italiaanse en de valkenvlag zijn kapotgewaaid, allemaal te overzien dus.

18 februari
We worden om 10 uur wakker (behoorlijk stijf), en ik zet het dagelijkse potje thee en een kan koffie. Als we betalen maken we direct kennis met de andere tarieven die hier gehanteerd worden, € 34,- liggeld + € 10,- voor water en stroom. We eten een heerlijk gebakken eitje in de kuip, waar de zon ons heerlijk warm maakt, loon naar werken zullen we maar denken.
Met een dikke straal duur water alles schoon gemaakt, alles is zout, we hebben helaas ook een paar lekkende ramen, zodat ook binnen het een en ander zout is, dus we beginnen maar van voor naar achter door de boot te gaan. Met vereende krachten gaat dat snel, en om 15 .00 uur gooien we de trossen weer los om nog een stukje richting Palma de Mallorca te varen, waar we zaterdag nog naar toe willen om ook Palma met elkaar te verkennen. Jeroen is weer helemaal beter, en hij stuurt de boot handig de haven uit en geniet van de tocht. Zondagochtend gaan Peter Paul en Jeroen al weer vroeg met het vliegtuig naar huis, en komt Brord van Dusseldorp ons een weekje vergezellen. Vanavond zoeken we een restaurantje met Paella op. Dit wordt een Paella om niet te vergeten. Een prachtige afsluiter van een machtig avontuur. Dat hadden we verdiend.
Noot van Hanny: het was een tocht om niet te vergeten. Om bij te schrijven bij mijn belevenissen met Henk. Ik waardeerde hem al enorm, maar hij is een kei. In alle omstandigheden houdt hij alles onder controle. Angst heb ik niet gehad, en ik herkende mijn eigen kracht en doorzettingsvemogen eigenlijk niet. Samen kunnen we heel wat aan. Het was erg indrukwekkend en vreselijk spannend, maar een geweldige ervaring.