Reisverslag 49

Plaats: Malta

Datum: 25 t/m 31 december

25 december

Gisteravond hebben we een hele gezellige, onverwachte avond gehad. De Deense bemanning kwam met een leuke cd als cadeautje, een grote schaal kleine snoepjes en een schaal zelfgebakken kerstkransjes. De Duitsers namen een fles gekoelde champagne mee (waar we natuurlijk wel raad mee wisten). We hebben tot diep in de nacht buiten gezeten. Een ongebruikelijke kerstavond voor ons. 
1^e Kerstdag, we hadden voor de lunch gereserveerd op de “Black Pearl” een restaurant in een oude Bark die ze gebruikt hebben voor de opnames van de film Popeye. Na veel omzwervingen hebben ze het schip hier op de wal gezet, gerestaureerd en omgebouwd tot restaurant.
We hebben ons wat verkeken op de maaltijd van gisteravond, die zit er nog half en het lekkere eten weten we maar moeizaam weg te werken. We lunchen van 1.30 tot 4 uur en de rest van de dag doen we het rustig aan.
Het stormt behoorlijk en de boot hangt af en toe scheef op de windstoten die dwars over komen. We liggen goed verankerd, dus er is niets aan de hand.
De eerste schepen vooraan de steiger die de wind opvangen rijen tegen elkaar aan en met vereende krachten brengen we wat extra lijnen uit, en halen we de ankerlijnen aan. Helaas is er al schade aan de boten, dat had voorkomen kunnen worden door de eigenaren als ze hun schip beter hadden achtergelaten.

26 december

Daan gaat vandaag weg en het stormt nog behoorlijk, zodat we voor de zekerheid maar even met de luchthaven bellen, maar ze vliegen gewoon.
Het is niet koud, als de zon schijnt is het achter de tent zelfs lekker.
Om 1 uur zou er op het dak van het kantoor van de Marina een barbecue zijn voor alle bootjesmensen, een leuke gelegenheid om wat meer mensen te leren kennen die hier met de boot overwinteren. Er komen wel wat enthousiastelingen, maar de wind is te sterk en het feest gaat niet door.
De mensen die er waren gaan een kroegje in, en wij brengen Daan met de bus naar het vliegveld, dit kost 3 x ML 0,15 + 2 x ML 0,10 voor twee koffers voor het eerste traject naar Valetta en nogmaals hetzelfde om van Valetta naar het vliegveld te komen. Dus met elkaar kost het ML 1,30 (ca € 3,--) voor 3 personen, dat is in Nederland wel anders.
Op de terugweg zitten er een aantal jonge Chinezen achter ons in de bus. Als we daar mee in gesprek komen blijken het studenten te zijn van de universiteit van Malta. Een van hen studeert business finance en de ander communication. Ze spreken perfect engels. Hun keuze om hier naar toe te gaan was gebaseerd op het feit dat het betaalbaar is op Malta en iedereen hier spreekt Engels. Hun ouders sponsoren hen voornamelijk, ze komen dus uit redelijk welvarende gezinnen.

27 december

Het is stralend weer en we ontbijten in de kuip, de wind is gaan liggen en dan is het puur genieten. Ik kom in gesprek met Mike, een schipper op een grote luxe motorboot met een privé zeiljacht aan onze steiger, een in Taiwan gebouwde langkieler van 44 ft., welke hij aan het opknappen is. Even later komt zijn vrouw Nahla aan en we moeten direct aan de mince pies, een lekkere engelse kerstspecialiteit voor bij de koffie. Ook biedt ze heel spontaan aan dat we op de motorboot de grote was wel mogen doen, een heerlijk aanbod na al de zin en onzin over wassen op Malta.
Als ze om een uur of 2 weer naar de grote boot gaan nodigen ze ons uit om mee te gaan lunchen, waar we graag gebruik van maken. (de eerste was gaat ook al mee)
Ze halen ons even later met de auto op en we krijgen een rondleiding op de “Lady of Imperia”, een motorjacht van 28 m. waar zij samen op schipperen. Een Italiaans jacht uitgerust met 2 x 1400 pk waarmee ze 28 kn. moet kunnen halen. Verder is er alle luxe aan boord die je je maar voor kunt stellen. De eigenaar is een Australiër, die verwachten ze voor mei niet terug.
Onze lunch loopt uit op een zeer gezellige middag met Mike en Nahla, eerst lunchen in een restaurantje waar het 3 biertjes duurt voor we eten krijgen, dan aan boord koffie met cognac en allerlei lekkere hapjes in een super luxe omgeving, spiegelwanden, zijden bankstellen, gouden kranen, satelliet TV, etc. We krijgen hier ook voor het eerst de verschrikkelijke beelden te zien van de Tsunamis in Azië, wat een natuurgeweld en wat een drama.
Aan het eind van de middag gaan we met elkaar naar “Linda’s” een cafeetje waar veel bootjesmensen uit de oppasser scène naar toe gaan. Zo leren we nog weer wat andere gezichten kennen.
’s Avonds proberen we nog een filmpje te kijken, maar de ogen vallen dicht, en we gaan op tijd naar bed.

28 december

Een rustig dagje, er waait een frisse bries en ik word door Charles, een Maltees met een Beneteau Oceanis 473 bij ons aan de steiger, uitgenodigd om een stukje mee te gaan zeilen.
Dit hoef je mij geen twee keer te zeggen en samen met Uwe Kristian een Noor en de aanwezige Maltezers gaan we naar buiten. Dit is voor het eerst dat ik met een furling grootzeil, wat in de mast verdwijnt, kennis maak. Ik ben niet onder de indruk, het bergt gemakkelijk op, maar het is maar een doekje om mee te zeilen. De boot doet het goed na enig trimwerk (de eigenaar kwam uit een motorboot en heeft nog niet veel verstand van trimmen) loopt hij er lekker door, een dikke 7,5 knoop zien we regelmatig op de teller.
Als we na 1,5 uur weer aan de steiger liggen nodigt hij ons uit om morgen naar Gozo te gaan voor een lunch, ook dat slaan we niet af natuurlijk.
Als we na nog een kop koffie van boord willen gaan, gebeurt het, het hagelt en dat op Malta, dikke hagelstenen die je schoenen in no time vullen (die stonden nog buiten).
De rest van de avond is regenachtig en we blijven lekker aan boord met de kachel aan.

29 december

Het is dreigend weer, en het weerbericht voorspelt een Bft. 6 in de loop van de middag uit het westen.
Om 9.45 de trossen los, met Charles, Anton een 20 jarige neef, Lee een 11 jarig neefje (maar een zeiltalent), Uwe Kristian en ikzelf als bemanning zetten we koers naar Gozo.
Het is prachtig zeilweer, en de wolken breken open zodat we ook nog de nodige zon over ons heen krijgen.
Het is een bezeilde koers, alleen vlak voor de haven van Gozo moeten we wat hoger aan de wind, en als we dan even het dek in het water krijgen is dat een nieuwe ervaring voor Charles. Hij had dat nog nooit meegemaakt met zijn boot.
We worden opgehaald door een restauranthouder met zijn auto en genieten daar een heerlijke lunch, bestaande uit een voorgerecht van pasta met “rabbit sauce” en verse groente, en een hoofdgerecht van konijn met groente en friet. Een heerlijk stukje vlees wat je kon zuigen. Maar met een knoflooklucht, waar Hanny ’s avonds onpasselijk van werd (ik mag dat van haar zonder haar nooit meer eten).
Als we terug willen is het weer totaal veranderd, donkergrijze luchten en minder wind in plaats van meer zoals voorspeld. We gaan met het grootzeil als slingerzeil op de motor weer naar de thuishaven Msida, het regent onderweg behoorlijk zodat we ons volledig in het zeilpak hijsen.
In de haven drinken we bij ons aan boord een biertje op de goede afloop en als de Maltezen naar huis gaan wordt het met de Noren al weer een gezellige avond.

30 december

De zon schijnt als we wakker worden, ontbijt in de kuip, maar het gaat in de loop van de middag weer regenen. Verder geen bijzonderheden te melden. O ja, we hebben aan de landvasten van die veren om schokken op te vangen, maar die kraken af en toe nogal. Tot Hanny zich een tip van haar moeder wist te herinneren, doe er maar “een betke botter” wat boter op als het piept, en jawel hoor dat werkt!

31 december

Kapper dag, we gaan naar de “Lady of Imperia” waar ze kapster Karen aan boord krijgen die we eerder van de week getroffen hebben, waarvan de broer notabene professor is op de TH en hij woont met een Nederlandse vrouw in Enschede bij Hanny haar ouders om de hoek. De wereld is klein.
Hanny doet eerst boodschappen met Berit onze Noorse gastvrouw voor vanavond.
Dan is het kaptijd; Hanny een kleurtje en knippen, en ikzelf weer in model en Nahla kreeg ook diverse behandelingen, e.e.a. onder het genot van de nodige champagne (oudjaarsdag is champagne dag) op dit superluxe jacht.
Nahla is een bruisende vrouw van Egyptische origine, en haar man Mike, de kapitein, is Engelsman. Een prettig stel mensen om om je heen te hebben.
Na mijn knipbeurt ga ik met Mike lunchen in de stad en nemen we voor de dames een pizza mee, die onder het genot van nog een champagne naar binnen glijdt.
’s Avonds hebben we met onze Noorse mede steigerbewoners Berit en Ole Kristian afgesproken om bij hen aan boord samen te eten in afwachting van het nieuwe jaar.
Ze hadden zalm, noorse worst en salades klaar gemaakt en Hanny een quiche en een lekkere taart. Dit gelardeerd met rode wijn, het was een heerlijke en gezellige avond. Om een uur of 11 voegen de Denen zich nog bij ons en worden de champagneglazen klaargezet. Ook de 2 Franse jongens drinken nog eentje met ons, waarna zij de kroeg in gaan en wij weer lekker de boot in, want er staat een frisse wind. Om 12 uur bellen we even met Enschede, want Opa Richard is jarig op 1 januari, driewerf hoera!!! En we bellen even met onze jongens natuurlijk.
Jens heeft nog een paar klappers uit Denemarken meegenomen, maar Malta is doodstil, er gaat bijna geen pijl de lucht in en rotjes hebben ze hier nu ook al niet, voor ons allemaal een gekke gewaarwording. De Maltezen hebben ons bij andere festiviteiten wel laten zien dat ze weten wat vuurwerk is, maar nu nagenoeg niets.

 Lieve mensen, allemaal een gelukkig en vooral gezond nieuwjaar

 Bedankt voor alle telefoontjes, mailtjes, sms-jes, gastenboekberichten, het is heerlijk om contact te houden  en zo op de hoogte te blijven.

 Alle mensen waar we onderweg een fijne en onvergetelijke tijd mee hebben gehad, bedankt en wat ons betreft tot ziens.

 Wij zijn ruim over de helft van onze fantastische reis en helaas al weer aan het aftellen, tot gauw.