Reisverslag 40

Plaats: Griekenland;  Kos - Patmos - Arki - Mikonos

Datum: 23 t/m 29 oktober

23 oktober

We lagen vrij eenzaam aan de kade, en we overwegen naar de haven te verkassen, maar bij navraag kan dat niet, terwijl de kade notabene ook door de haven beheerd wordt, rare jongens die Grieken.
Nadat we helaas tevergeefs hebben geprobeerd via de korte golf zender, met een kennis van Karel die zendamateur is, verbinding te krijgen met Sneek willen we op de fiets de omgeving van Kos verkennen. Je kunt hier op grote stukken goed fietsen, aangezien het langs de kust vrij vlak is.
 Terwijl ik eerst nog even het verhaal van de vorige week klaarmaak voor uploaden op de website worden we aangesproken door een Nederlands echtpaar (Peter en Marianne uit Breda). Ze informeren belangstellend over onze reis. Willen volgend jaar een boot huren in Bodrum. Terwijl we wat uitleggen, zegt Marianne opeens, “maar zijn jullie dan Henk en Hanny van de website?”. Het blijken kennissen te zijn van Gerrie Penning, een vriendin uit Breda. Ze zijn helemaal op de hoogte van onze reis. De wereld is weer klein!
Dan fietsen we een eind langs de kust en nemen een versnapering bij een strandtentje.
Na boodschappen te hebben gedaan komen we bij de boot en staan Peter en Marian daar net foto’s te maken, we maken nader kennis en drinken er een op Gerry en de toevallige ontmoeting. Zij gaan om 16.30 uur met de ferry weer terug naar Bodrum aan de overkant van het water in Turkije, waar ze in een hotel verblijven.

24 oktober

We staan niet te laat op om eerst in Kos nog het kasteel van de hospitaalridders en het Agora  bezichtigen.
Het kasteel is van de 15^e eeuw, en is erg indrukwekkend, prachtig om te bezoeken. Van de Agora midden in het centrum van Kos zijn ook veel overblijfselen. Her en der wordt ook getracht enige gebouwen “in oorspronkelijke staat” terug te brengen. Ook dit is een geweldige archeologische plek midden in de stad. Er is op Kos nog veel meer te zien, maar dat hopen we bij een volgend bezoek te doen. Om 12 uur gooien we de trossen los, het waait aardig, maar onze bestemming Leros is recht in de wind. We moeten ca 24 mijl, dus geen tijd om te kruisen daarom gaan we op de motor. Het zonnetje schijn lustig en om 16.30 lopen we Leros aan, in een vissershaventje Pandeli, waar we gewoon langszij de kade kunnen liggen.
Als we goed en wel liggen komt er nog een huurjacht met Duitsers langszij, omdat de rest van de kade vol visnetten ligt.
Wij steken de grill aan op het achterdek en maken heerlijke shaslik en een karbonaadje. Terwijl we aan het grillen zijn vangen een aantal vissers achter onze boot de ene na de andere vis, en voor ze weggaan geven ze ons 2 mooie exemplaren die ik direct schoon maak om ze later te eten. We maken nog een wandeling over de haven(tje).
Onze Duitse buren blijken gezellige mensen te zijn uit de buurt van Bochum, we keuvelen wat na met een tuitknak die zij bij zich hadden en gaan op tijd naar bed.

25 oktober

We lopen het eiland op naar het stadscentrum, en van hieruit kun je ook de baai aan de andere kant bekijken. De huizen zijn hier overwegend wit gekalkt met veelal helderblauwe kozijnen en niet zelden een fraaie bloemenpracht er omheen.
We drinken koffie op het levendige dorpsplein, waar het Griekse leven zich rondom ons in een rustig doch bezig tempo ontvouwt, een gezellige drukte. We kopen nog wat fruit en zoeken de boot weer op om via Lipsos richting Arki te varen. Het waait een beetje, en uit de goede richting dus alle zeilen bij en heerlijk aan de wind, zonnetje in de rug.
Lipsos heeft diverse mooie baaien, en we tellen onnoemelijk veel kerken, het lijkt wel of iedere familie een eigen kerkje heeft, allemaal goed in de verf en met een blauw dak. De vele eilandjes en rotspartijen maken het wel een bijzonder traject, een prachtige wereld hier om ons heen.
Er varen in de verte her en der nog de nodige zeiljachten en vissers, dus het is nog niet verlaten. De termometer geeft 27 C aan, maar in de wind voelt het ca 20 C, de chilling factor begint mee te spelen.
Onderweg achter het eiland een klein stukje gemotord, maar weldra het zeil er weer op en met een lekker rustig gangetje kunnen we bijna tot in de haven Augusta van Arki varen, waar we ook een mooie kade vinden om aan te leggen. Verder staan hier drie restaurants, een paar huizen, een hotelletje en een mini market die gesloten is. We zijn het enige jacht in de haven, het seizoen is duidelijk over hier, er heerst een totale rust afgezien van een paar vissers die met hun netten bezig zijn.
We zouden aan boord eten, maar de uien voor de nasi waren op dus werd het een van de taverna’s aan de haven. Er blijken slechts 40 mensen te wonen op het eiland, ze leven hier van vissen en toerisme.
In het hotel zitten wat archeologische diepzee onderzoekers, die blijkbaar in de buurt wat verwachten te vinden.
Het zit er gezellig onder een pergola van bloemen onder het genot van een stukje vlees, gegrild door oma op een open vuurtje.

26 oktober

We beklimmen eerst een heuvel via een van de weinige wegen die het eiland rijk is. Hij eindigt bij een boerderijtje met kippen, geiten en ezels. Het dorp is omheind, waarschijnlijk om dieren buiten te houden die hier overal grazen. Je hoort ’s avonds de belletjes om hun nek rinkelen.
We bekijken nog het plaatselijke kapelletje en gaan dan weer verder richting Patmos.
Dit ligt slechts 8 mijl verderop, en we kunnen er heerlijk heen zeilen, er staat een lekker briesje en de koers is bijna aan de wind. De natuur met al zijn eilanden is hier schitterend om ons heen, en we zien ook weer diverse jachten rond varen.
Op Patmos willen we tanken, er staat aangegeven in de pilot dat er een tankstation aan het water staat, maar dat blijkt te zijn gesloten. We kunnen bellen en dan zal er een tankautootje komen. We leggen aan aan de kade van Skala, de hoofdstad van Patmos, tussen een aantal andere zeilboten en ik bel met het tankstation waarvan het nummer keurig op een bord staat. Hij komt de volgende ochtend.
Ik ben nog steeds behoorlijk dovig aan een kant vanwege het duikincident 2 weken geleden, en besluit een dokter te raadplegen. Het blijkt dat er een medische post halverwege de Monastary op de berg is, waar ik terecht kan.
Er is hier levendig scooter verkeer, en we besluiten een scooter te huren om rond te kijken, maar ook om naar de medische post te kunnen gaan. Een scooter huren gaat hier heel gemakkelijk, je laat je (auto)rijbewijs zien, je betaald € 10,- voor 24 uur en je rijdt weg. Het is een prima scooter die Hanny en mij moeiteloos de bergen over helpt. Heerlijk om met zo’n ding met dit weer over het eiland te rijden. We maken dan ook behoorlijk wat kilometers.
Op de medische post wordt mijn oor bekeken, en ze zien niets zorgelijks, ik krijg wat druppels voorgeschreven en zonder iets te hoeven betalen gaan we met een beter gevoel weer op stap.
We eten nasi aan boord en lopen daarna even over de kermis die hier is i.v.m. Memorial Day.

27 oktober

We wachten eerst op de tankauto, welke keurig op de afgesproken tijd op de kade verschijnt. Dit is een minitankautootje speciaal voor kleine hoeveelheden, en voor € 62,50 hebben we met 71 liter de tank weer vol..
Na nog wat zakelijke correspondentie gedaan te hebben stappen we op de scooter en gaan richting de Monastery. Onderweg stoppen we nog bij de Apokalipsis, een prachtige kapel half in de in de grot, met een hierdoor zeer bijzondere atmosfeer, want je loopt half gebukt onder rotswanden door naar de zitplaatsen voor 2 zeer fraaie altaars. De tijd lijkt niet te hebben stilgestaan. Volgens de verhalen heeft de heilige Johannes (hier in ballingschap) zijn boodschap van God geschreven om aan z’n discipelen door te geven.
We stijgen weer verder de berg op naar het klooster, en beklimmen de smalle trappetjes die door het dorpje naar de ingang leiden. Daar bekijken we de prachtige oudheidkundige geschriften, vanaf ca 400 na Chr. tot in de 17^e eeuw en ook diverse relikwieën die in een museum zijn ondergebracht We klimmen door allemaal, gemakkelijk in te verdwalen gangetjes naar de bovenste toegankelijke plek voor een prachtig uitzicht.  Het klooster is omstreeks 1500 gesticht door een monnik, uit respect voor en ter herinnering aan St Johannes. Het is nog altijd als klooster in gebruik. Wel zeer de moeite waard om te bezoeken.
We rijden verder nog heerlijk het eiland rond, lunchen onderweg een kleinigheid. Om 15.30 na uitklaren (dat moet hier officieel in iedere haven, en kost tussen € 0,88 en € 2,38 afhankelijk van de lokale aanslag) en retourneren van de scooter, gooien we de trossen los om lekker in een baai te ankeren dichter bij de zuidpunt, zodat we morgen vroeg op en direct koers naar Mikonos kunnen zetten. Dit is ca. 55 mijl en derhalve ca. 8 uur varen.
Na eerst aan de oostkust te hebben gezwommen in een baai besluiten we toch nog de zuidkant om te varen en aan de westkant een baai op te zoeken. Onderweg komen we langs de grilligste rotsformaties, prachtig om te zien wat de natuur hier teweeggebracht heeft. Aan de westkant vinden we een mooie rustige baai waar het niet zo diep is en gaan we voor anker.
Een visser in een bootje voor de wal en een man in de avondzon voor zijn huisje ca. 50m. verderop hebben een levendige conversatie met elkaar, waar we alles luid en duidelijk van meekrijgen, maar niets van verstaan. In de bergen lopen honderden geiten en bokken te rinkelen en het is een prachtige avond. De zon gaat recht voor de havenmond onder, helaas in een wolkendekje aan de horizon, maar het levert prachtige beelden op. En als hij nog niet onder is komt aan de andere kant net de volle maan over de bergkam ons begroeten. Het is een heldere sterren nacht, en je hoort alleen nog het zachte belgerinkel.

28 oktober

7.30 uur wakker, en direct het anker op en de motor gestart. Het waait licht uit het zuidoosten, geen zeilweer maar het is een mooie rustige zee. Na een uur of 2 gaat de wind naar het noordoosten, maar neemt ook niet in kracht toe. Na weer een uur ontstaan er wolkenpartijen en draait de wind naar het westen, voor ons dus pal in de wind. We zien verderop wat vrachtschepen, maar verder is er geen ziel te bekennen op het water. Totdat ik opeens achter me een windhoos zie, en wat dichterbij, naast ons ontstaat er nog een, net aan de rand van het wolkendek. We besluiten alles maar stormvast te maken,  want stel dat er een over ons heen komt nietwaar! Ze blijven gelukkig op afstand, maar totaal hebben we er wel 6 gezien. Bij nalezen in ons weerboek blijkt dat wel vaker voor te komen, en is het niet te verwachten dat er grote windsnelheden uit voort zullen komen. We kijken er geboeid naar en doen toch de zwemvesten en de lifelines maar aan. Het is nog steeds zo warm dat we in ons blootje aan dek kunnen zitten.
Als we de beoogde ankerplek naderen is de wind net ongunstig, de verwachting is wel dat de wind zal draaien, maar we besluiten toch maar om door te varen naar de haven van Mikonos.
Het eiland is tamelijk kaal vanaf het water, er zijn wel enorme hotelcomplexen, en de nodige stranden.
De haven van Mikonos is een ongeregeld zootje, gedeeltelijk verhard, maar ook nog zandwegen. Gelukkig komt de wind uit de goede richting zodat stof van ons weg waait.
We leggen aan naast een engelse familie, die een hotelletje in Southend aan de mond van de Thames hebben, dus die zien we misschien nog wel eens weer.
Aan de buitenkant van de haven leggen geregeld, vaak voor maar enkele uren, gigantische cruiseschepen aan, die kriskras over de zuid europese wateren varen. Istanbul – Mikonos – Dubrovnik hoor ik als een traject van een langs wandelende Zweedse kapitein, ze varen dan ’s nachts, en overdag gaan de gasten de genoemde plaatsen in.
Wij huren weer een scooter om morgen het eiland te verkennen, en eten aan boord, en drinken later nog een glaasje met de buren.

29 oktober

Rustig de dag begonnen, op de scooter brood gehaald, en Hanny zoekt de foto’s uit die we de afgelopen tijd gemaakt hebben. We liggen buitenop, en wachten tot de buren vertrekken.
Om een uur of 11 stappen we op de scooter, en verkennen eerst het eiland. De straten zijn hier beduidend smaller en vaak steiler als op Patmos, dus geregeld houdt Hanny me wat steviger vast. Het eiland heeft niet veel bijzonders te bieden wat we niet vanaf het water hebben gezien, mooie baaien, maar verder tamelijk kaal. We eindigen de tocht in Mikonos, wat wel een alleraardigst kleurrijk plaatsje is, met allemaal smalle straatjes, stappetjes, soms niet breder dan een meter. Alle huizen zijn wit, met de meest prachtige felle kleuraccenten op de deuren en kozijnen. Ook bloeit hier nog steeds de geweldig kleurrijke bougainville. Het doet wel gemoedelijk aan. Natuurlijk zijn hier weer allerlei winkeltjes met snuisterijen, en een onmogelijk aantal goud- en zilverwinkeltjes. Aan de oude haven (waar je met een jacht niet welkom bent) nemen we nog een drankje op een leuk terras.
We doen inkopen, en omdat we de scooter moeten inleveren en omdat de haven behoorlijk uit het centrum ligt, is eten we weer lekker aan boord. Vis uit de oven deze keer. We eten gezellig binnen, want het wordt ’s avonds nu soms te kil om buiten te eten.