Reisverslag 36

Plaats: Egeïsche Zee - Dodecanese Zee; Cloepatra Beach, English Harbour, Knidos, Datca, Keci Bücü

Datum: 25 september t/m 1 oktober

25 september

Als we wakker worden waait er een lekker briesje de baai in. We liggen aan een dubbel anker, dat wil zeggen een lijn met aan 2 kanten een anker. Dat lijkt wel aardig, maar de boot loopt over de lijn heen aan de kant die slap staat en dat heeft tot gevolg dat hij af en toe tussen de schroef en het roer door loopt. Om weg te komen maak ik eerst de lijn van de wal los, en wacht ik dus eerst af  tot de boot aan een kant van de lijn slingert, om dan snel de boot los te gooien en met de boegschroef druk ik de lijn nog een beetje verder van de boot af. Alles loopt goed dus we varen de baai uit.
Zeilen er bij en we varen verder de Gökova Körvezi in richting Cleopatra beach, waar de mooie Cleopatra ooit voor haar geliefde een strand heeft aan laten leggen bij Sehir Adelari. Dit zijn 2 eilandjes waartussen een prachtige ankerplek is, waar we de nacht door willen brengen.
Als we daar aankomen liggen er een aantal Gulets aan een steiger, je kunt daar aanleggen en dan na betaling het aangelegde strand en de ruïnes op het eiland bezoeken.
Wij snorkelen heerlijk bij het grote eiland en liggen hier heerlijk in prachtig weer.
Tegen de avond zijn alle Gulets weg, maar er verzamelt zich een behoorlijk aantal kleine visbootjes die er om 12 uur nog liggen, maar als ik om een uur of 7 mijn hoofd door het luik steek zijn ze allemaal vertrokken.
Een mooie plek om te ankeren, en voor ons het meest oostelijke punt in deze baai.

26 september

Er komen al vroeg weer Gulets met hordes mensen die naar het strand gaan, en wij trekken het anker weer op om naar English Harbour te varen, ca 12 mijl verderop.
Als we daar aankomen liggen er 2 jachten met een Nederlandse vlag aan de steiger voor een restaurantje, een zeiljacht van 21 meter en een de Vries Lentsch motorjacht. Hier passen we mooi tussen.
Als we liggen gaat de telefoon, en is Hans Seydell aan de lijn om te proberen over de korte golf te praten; het lukt gedeeltelijk, zij horen mij goed, maar ik hoor alleen zacht de naam Alegria opgeroepen worden, verder kan ik het niet goed verstaan. We proberen nog diverse frequenties, maar daar wordt het nog niet beter van. Het is een bijzondere materie die korte golf, we moet nog veel leren. Voor mij is hiermee wel aangetoond dat ik de installatie nu goed heb, en dat de rest uit gebruikers ervaring moet komen.
Hierna stappen we eerst even in de rub om de omgeving te verkennen. Als we een bepaald gedeelte invaren klinkt er een fluitje wat we eerst niet thuis kunnen brengen, maar als ik de motor uit doe zie ik waar het vandaan komt, het blijkt een soldaat te zijn met een heus geweer over zijn schouder, die in een wachthuisje de wacht houdt. Blijkt dat wij hier niet mogen komen omdat, de voormalige president hier een huisje aan het water heeft, wat blijkbaar door militairen beschermd moet worden. Hij is al dood, maar zijn weduwe woont er nog horen we later.
We mogen van hem wel een foto maken, dus die verschijnt wel op de website t.z.t.
Later maken we kennis met de Nederlandse schippers en hun echtgenotes.
Het zeiljacht is een Andre Hoek ontwerp waar ons het water van uit de mond loopt, zo mooi.
Het zijn allemaal geweldig aardige mensen, en we worden uitgenodigd aan te schuiven bij hen in het restaurant waar we voor liggen. Erg gezellig en heerlijk gegeten en we eindigen de avond al dansend, samen met de Turkse obers.
We gaan nog even voor een afzakkertje naar het zeiljacht van de fam. Scholz, in 1 woord een beauty!
Mijn sigaren waren op, en ik kreeg een heerlijke kist van Paul cadeau en een boek van Ties van Os, “de eerste keer”, wat over de Whitbread gaat en Hanny kreeg nog wat boeken en tijdschriften van Catharina.
Zij hebben ligplaats in Marmaris, wellicht dat we ze daar weer tegen het lijf lopen.
English Harbour mag je niet missen als je in de buurt bent, een prachtige plek met veel anker mogelijkheden, en de nodige idyllische restaurantjes.

27 september

Het is hier behoorlijk begroeid, en je kunt hier mooi wandelen in de bossen, dus we strekken de ledematen even in de omgeving.
Bij het restaurant is een soort minimarkt, waar we nog wat inkopen doen, en dan gauw weer het water op, want van de verwachte regen is niets terecht gekomen. Het is gewoon weer strak blauw en erg warm.
We varen via Sögüt, een prachtige baai waar veel schepen aan de wal liggen en Seven Islands, waar we ankeren en zwemmen, door naar een baai Köcük Cati, waar we de nacht door willen brengen.
Er liggen al een paar Gulets en een Halberg als we er aankomen, maar we vinden een prachtige plek om te ankeren en brengen een lijn uit naar de wal om rondzwaaien te voorkomen. De enige dissonant zijn een paar zeer luidruchtige jongelingen met een stereo installatie die op zijn hardst uitgetest moest worden, maar die gaan in de loop van de avond weg, en dan is dit ook weer zo’n fantastische plek.
Bij de volle maan is het bijna een erotische belevenis in zo’n baai. We springen dan ook onder de volle maan nog even in het water, geweldig gewoon.
Ik win dan nog een potje jokeren van Hanny en de avond kan niet meer stuk.

28 september

In zo’n baai wakker worden, en dan eerst zwemmen en dan ontbijten. Het water is heerlijk van temperatuur en de omgeving is top.
De luidruchtige vissers waren gisteren bij donker weg gevaren, maar vanochtend liggen ze er weer. Gelukkig zijn ze niet meer zo luidruchtig.
Als ik de lijn losmaak van de oever loop ik even bij ze langs Moeders zit op een dekentje onder de bomen, en de mannen rommelen wat om in de visspullen. Ze hebben ook twee minivans onder de bomen staan, en kamperen hier als het ware. Waar ze slapen is mij niet geheel duidelijk, in de vans of op de boot misschien. Als ik ze vraag wat ze gevangen hebben moet ik meelopen naar een vrieskist die ergens verderop tussen de bomen staat. Er is hier geen stroom, maar de kist blijkt tot de nek toe vol te liggen  met ijsblokken, en daar bovenop in een plastic zakje ligt de vangst van de afgelopen nacht (ca 2 kg. ca 10 cm. lange visjes). Deze mensen spreken uitsluitend Turks, zodat we met handen en voeten communiceren.
Na het ontbijt is het al weer lekker warm en we halen het anker weer op om verkoeling op het water te krijgen.
Het blijft de gehele dag nagenoeg windstil. We motoren dus langs de kust naar Knidos, een stad die 400 v. Chr. zeer welwarend was en bewoond werd door o.a. Eudoxos, een beroemde wetenschapper, en Sostratus, een beroemde architect. Het ligt er nu als een ruïne bij. In de haven lig je tussen deze ruines in en kun je je een beeld vormen van de vroegere stad, een bijzondere ligplaats. Het is hier ’s avonds wel een beetje winderig dus veel ketting uit, en dan nog blijkt dat mijn anker de volgende ochtend ca 10 m. is gekrabd.
Het is zo zwoel deze avond, de temperatuurmeter geeft om 11 uur nog 30 C aan, zodat we lekker blijven zitten te kaarten tot laat in de avond bij maan en ankerlicht.

29 september

Het waait nog lekker als we opstaan, dus na het ontbijt snel het anker op en de zeilen omhoog.
Het blijft waaien, maar midden op de dag is de snelheid teruggelopen naar 2 kn. en zet ik de motor wat bij. Ook omdat het lager weer continue piept bij lage toerentallen. Eenmaal bij de hoek naar Datca steekt een lekkere bries de kop op en gaan we weer dik 7 kn.
We besluiten Datca aan te doen om wat boodschappen te halen en daarna verder te varen in deze heerlijke wind die oploopt tot 23 kn.
Datca blijkt een erg leuk toeristen stadje te zijn met een mooie haven, met aan de haven wat minimarkets, veel restaurantjes en de nodige souvenirwinkeltjes. Ook moet hier een bloeiende handel in kleden zijn, want die zie je ook op elke hoek.
Het is bloedheet in Datca we zijn blij weer het water op te gaan waar de wind lekker doorwaait en we vliegen dan ook met een dikke 7 kn. ruime wind richting Gönlücek Bükü, ons doel voor de avond.
Dit blijkt een hele grote mooie baai te zijn met in de ankerhoek een strandje en een recreatie parkje met uiteraard een restaurant aan de oever.
Wij eten restjes en nog wat heerlijk brood, zwemmen en kaarten en genieten van de avond. Er klinken klassieke noten over het water uit een boot iets verderop, zodat we onze eigen muziek uitlaten.

30 september

Als ik wakker word om 7.15 uur, schijnt de zon net over de bergen aan de horizon precies in de kajuit, dat is nog eens wakker worden.
Lekker even zwemmen, boekje lezen en dan zien we plotseling een kop boven water komen, en daarna een grote rug, blijkt dat er reuzenschildpadden nog geen 20 m. van de boot rondzwemmen. Hanny meende eerder al een “zeehond” te zien, maar dat zal ook wel een reuzenschildpad geweest zijn. Ze zijn minstens een meter in doorsnede, ook weer een bijzondere belevenis.
Om een uur of 1 halen we het anker op en gaan onder een heerlijk windje rustig op de genua naar Keci Bücü, waar zich ook Marti Marina bevindt. Maar net voor deze grote haven is een restaurantje ”Zuhal” met een steiger waar we hebben afgesproken met Tancan, de man die Mark en Jetta in Istanbul heeft opgevangen.
Het is een schitterend restaurantje onder de bomen verscholen, hele vriendelijke mensen en naar later zal blijken, met een voortreffelijke keuken.
Tancan komt een uurtje later met de auto uit Marmaris, en we praten onder een sigaartje lekker bij. Ook geeft hij meer tips over mooie plekjes die we niet mogen missen.
We spreken af dat we de volgende dag naar Marmaris zullen komen met de Dolmus en dat hij met mij wat havens en werkplaatsen zal bezoeken om te zien waar we het beste terecht kunnen om de boot in de antifouling te zetten.
Tancan gaat terug naar Marmaris, en wij gaan eten bij Zuhal.
Een tafel naast ons wordt gemengd Duits en Nederlands gesproken, en ik kijk nog eens goed. Er zit een man bij die ik meen te herkennen als de heer Wittman, een klant van Karel met een Stentor. Als ik hem aanspreek blijkt hij het inderdaad te zijn. Bovendien zijn de overige tafelaars ook allmaal Stentor bezitters en dat Martien du Prie uit Nederland speciaal hierheen komt om de 5 Stentor crews te ontmoeten, het toeval slaat weer toe.

1 oktober

Alvorens de reis naar Marmaris te maken loop ik nog even de haven over en loop ook even langs de Stentors, een robuust gezicht hier in Turkije. Ik drink even koffie bij een van de families en daar steekt Martien z’n hoofd boven het luik uit, hij was de vorige avond om 11 uur aangekomen. Sneek komt dan weer even dichter bij.
Ook informeer ik wat takelen kost op de Marina; 14 dagen op de wal incl stroom, etc. € 340,-
Tancan heeft een Beneteau 281 in Marmaris liggen, een mooie boot waar hij goed voor zorgt.
We lunchen even in een mooi restaurantje aan de haven, en gaan dan op stap met z’n 2en terwijl Hanny gaan shoppen.
We vragen eerst wat hellingen in Netsel Marina in Marmaris kost; takelen en 1 week op de wal € 602,- + € 88,- voor schoonspuiten.
We gaan nu naar Yacht Marina aan het einde van de baai, ook een prachtige Marina, maar wel winderig tussen 2 berghellingen in en het tarief voor takelen is daar € 450,- + € 50,- schoonspuiten. Het loont dus wel daar even onderzoek naar te plegen. Hier hebben ze kranen die 330 ton kunnen lichten. Ze hebben het dusdanig druk hier met kranen dat er ook niet te onderhandelen valt, en we zouden pas over anderhalve week terecht kunnen.
We bezoeken nog diverse mecaniciens waarvan ik de adreskaartjes meeneem voor als we ze nodig hebben en een zeilmaker die toevallig naar Marti Marina moet en aan boord gaat voor een offerte voor een hoes over het stuur, de stuurkolom, en de buitenboordmotor. Ook blijkt hij een nieuwe grip om het stuurwiel te kunnen maken, offerte volgt.
Ik ben op zoek naar een loopplank van aluminium, en er is een 2^e handsje te koop, maar die blijkt onder de roest te zitten en ze willen niet proberen de roest er af te halen dus gaan we maar weer, een nieuwe heb ik nog nergens kunnen vinden.
We gaan weer met de Dolmus terug naar Zuhal. We mogen hier voor niets aan de steiger liggen, met stroom, dus eigenlijk voelen we ons ook wel een beetje verplicht weer bij hun te gaan eten. En alweer voortreffelijk. Ook Martien treffen we daar aan met de Stentor families.