Reisverslag 35

Plaats: Egeïsche Zee; Samos - Gümüslük

Datum: 18 t/m 24 september

18 september

We praten eerst nog wat met diverse Turken over mogelijkheden om in november naar het Westen te varen, en ze raden ons aan via de Griekse eilanden middendoor naar het kanaal van Corinthe te varen, er zijn dan allerlei vluchtmogelijkheden onderweg mocht er een keer een zuidwester doorkomen (waarvan ze zeggen dat dit af en toe het geval is, maar dat het altijd gauw weer over is). De gebruikelijke winden komen uit het noorden, ook in november.
Hierna pakken we de dolmus (bus) naar Efeze (Efesus), een historische plaats waar nog behoorlijk wat van overeind staat wat rond het begin van de jaartelling is neergezet, zodat je een aardig beeld kunt vormen hoe het er vroeger toeging. Een prachtige bezienswaardigheid.
De Dolmus bus stopt overigens niet op een logische plaats, je moet dan nog 1 km. de berg op om bij de uitgang aan te komen, want de ingang ligt een stuk hoger en we nemen dan ook een taxi naar de ingang voor L 10.000.000 Er zijn allerlei handige taxichauffeurs die je een rondrit proberen aan te smeren, maar dat is niet echt nodig, het is wel handig van boven naar beneden te gaan, anders klim je eerst naar boven en moet je dan hetzelfde traject weer terug.
Efeze is zeker de moeite waard, voor de liefhebbers is er vast veel meer over te vinden op het internet. Als je in de buurt bent zou ik er zeker naar toe gaan.
We dwalen nog wat door de stad en Hanny vindt eindelijk een mooi nieuw badpak en bikini.
Om 8 uur worden we door een privé auto opgehaald voor de Turkse avond. We worden gedropt in een prachtig kasteel, met een grote binnenplaats waar een podium en heel veel fraai gedekte tafels staan met her en der een reusachtige palmboom en als het donker wordt zitten we onder de sterrenhemel.
Naast ons zit een hollands stel, waar we gezellig mee aan de praat raken.
De Turkse avond had een behoorlijk niet Turks gehalte want naast Turkse liederen en (buik)dans deden ook Harry Bellafonte en Frank Sinatra lustig mee, maar het was toch wel de moeite waard. Het eten was verassend goed en meer dan voldoende.
Als het spektakel afgelopen is gaan we met de Nederlandse tafelgenoten Linda, John en Laila naar de disco, het wordt een gezellige en late avond met veel dansen, (waarbij een prachtige Turk wel erg veel aandacht aan Hanny schenkt) en veel te luide muziek. We hebben 3 disco’s gehad als we tegen een uur of 4 we mijn scooter vriend van gisteren met zijn broer, de DJ tegen het lijf lopen. Hij doet of we zijn grootste vrienden zijn, heel hartelijk, en biedt aan ons naar de haven te brengen.
Aan boord nemen we met z’n vieren nog een afzakkertje  en we slapen een gat in de dag. Koffie is hard nodig om ons weer normaal te voelen, maar het was een heerlijke avond.

19 september

Om 12 uur ogen open, nog nooit gelukt, en je zelfs dan nog niet wakker voelen, zo begon de dag.
Water getankt, nog wat laatste boodschappen gedaan, en om 13.30 verlaten we Kusadasi met een goed gevoel, een leuke plek als je wat actie wilt.
Het is prachtig zeilweer, en met alle zeilen bij lopen we dik 7 kn. onder een alom aanwezige zon. Vlak bij Samos gaat de wind echter totaal liggen, zodat we de zeilen laten zakken en eerst maar eens lekker om de boot zwemmen, heerlijke afkoeling, hierna lekker ingezeept en met de douche op het zwemplateau weer met zoetwater afgespoeld. Wat een luxe gevoel.
Om een uur of 6 lopen we Pithagorion binnen, waar we voor de haven in de kom voor anker gaan. Er meldt zich niemand van de douane of politie. We pakken de rubberboot en roeien naar het dorp. Het is een alleraardigst dorpje wat zijn naam ontleent aan Pythagoras, er staat ook beeld van een man met een driehoek op de kademuur.
Het doet allemaal erg gezellig aan, nauwe straatjes met kasseien, veel winkeltjes en restaurantjes en een haven vol boten, voornamelijk zeilboten. De sfeer en de gebouwen in het dorp zijn heel anders dan Turkije.
We spelen nog met de gedachte om de volgende dag een auto te halen, maar omdat we hier illegaal zijn doen we dat maar niet. (officieel moeten we uitklaren in Turkije, en inklaren in Griekenland elke keer dat we de grens overgaan, maar dat kost iedere keer zeeën van tijd, vandaar)
We eten in een Grieks restaurant, de kwaliteit haalt het niet bij de Turkse keuken, maar we kunnen wel in euro´s betalen.

20 september

Om een uur of elf halen we het anker op en vertrekken richting het zuiden, Gümüslük is het doel. De wind komt uit het oosten, vol zeil 7 kn. heerlijk, maar na ca. 2 uur valt de wind weg, dus motoren, en weer 2 uur later komt de wind pal uit het westen, en hijsen we de zeilen weer. We passeren wat Griekse eilanden, waar slechts een enkel verdwaald huis op staat, het zijn ook tamelijk “kale bulten”. Tegen het eind van de middag valt de wind weer weg en het laatste stukje doen we weer op de motor. Het is een beetje heiig de gehele dag, we varen dan ook veel zonder echt om ons heen te kunnen zien. Er liggen op dit traject veel net boven het water uitstekende rotsen / eilanden. Gelukkig geeft de GPS de nodige zekerheid, toch een geweldige uitvinding. Als we de kustlijn kunnen onderscheiden blijkt die hier volgebouwd met huizen te zijn.
De baai die we uitgezocht hebben blijkt erg populair te zijn, er liggen heel wat boten voor anker. Na wat proberen vinden we een mooie plaats toch tamelijk dicht bij andere schepen, wat blijkt als de wind ´s avonds even geheel wegvalt en we tamelijk dicht naar een andere boot dobberen. We laten het zo, en ´s ochtends liggen we op een licht briesje weer keurig in het gelid.
Het is een prachtige baai met langs de rand een aantal restaurantjes; waar wij voor liggen draait de hele avond fado en spaanse muziek, lekker om aan te horen en gelukkig niet te luid.
Hanny maakt op de klanken van de muziek een Italiaanse maaltijd.

21 september

We blijven mooi liggen waar we liggen, het is wat bewolkt, dat is nieuw voor ons, verder wel lekkere temperatuur. Maar het duurt niet lang of de zon is er weer.
We zwemmen we klussen wat aan de boot en wandelen het dorpje door en ’s avonds gaan we uit eten bij het restaurantje waar we praktisch voor liggen.
Het is een restaurantje waar de ambiance perfect is, het eten goed tot zeer goed en de rekening navenant.
Als ik even naar het toilet ben zit Hanny opeens bij een ploeg Duitsers aan tafel aan de champagne (je kunt haar ook niet alleen laten), voor mij werd ook een champagne aangerukt, en we zitten gezellig met deze Lions club uit Bremerhaven na te tafelen. Een van de mannen kende notabene mensen uit Sneek. Ze hebben een Gulet gehuurd al voor de 20^e keer dezelfde boot, waar ze ons uitnodigen voor het ontbijt.

22 september

We staan op en het weer is weer fantastisch, geen zuchtje wind, volop zon, dus we springen lekker in het water, wat super helder is. De vissen zien we zwemmen, en ik maak wat foto’s van Hanny in het water, ben benieuwd wat daar van over komt.
Om 9 uur worden we met een rubberboot opgehaald voor het ontbijt. We eten een spiegeleitje met spek en allerlei andere lekkernijen en fruit die de heren dagelijks genieten.
Hanny kijkt geinteresseerd naar een suikerpotje, en plotsklaps staat de Turkse schipper met een dergelijk potje met Turkse geluksogen erop geschilderd, dat had hij snel uit het dorp gehaald, en geeft dat aan Hanny. Zomaar een Turks gebaar, erg leuk.
We nemen weer afscheid en halen het anker op. We varen eerst naar het Aquarium, een doorgang tussen 2 eilanden in de buurt van Bodrum waar veel Gulets ankeren. Ons anker wil hier echter slecht pakken, zodat we toch maar om het eiland heen varen want het is te ondiep om er tussendoor te varen. Achter het eiland vinden we wel een plaats waar het anker houdt, en we snorkelen heerlijk tussen de rotsen, er zijn hier de nodige vissen te bewonderen, en we zien het anker op een diepte van ca. 15 meter gewoon liggen.
Aan het eind van de middag varen we door naar een ankerplek in een baai naast Bodrum bij Gümbet (1 van de bekendste uitgaanscentra van Turkije), ook hier is het een gezoem van jetski’s en speedboten die met allerlei speeltuig mensen in de rondte jagen. We vinden een mooie ankerplaats midden tussen een aantal kapitale Gulets, waar we heerlijk overnachten, na eerst de nachtgeluiden uit de vele disco’s over ons heen te hebben laten komen, we horen op een gegeven moment zelfs Koos Albers schallen uit de oever.

23 september

Het is bloedheet als we opstaan en we liggen totaal in de luwte van het schiereiland, zodat we al gauw besluiten het anker op te halen en ergens heen te varen waar een beetje wind staat. En dat wordt een plekje voor het strand van Bodrum, naast het fraaie kasteel. Het water is hier heerlijk zodat we weer een aantal keren overboord springen, en ik begin in het boek “frontpage for dummy’s”, eens zien of ik ook ga begrijpen wat Daan me voorgedaan heeft om de website te updaten.
Het ligt hier heerlijk, maar omdat we alle laadapparaten weer bij moeten tappen gaan we om een uur of 3 de haven van Bodrum in. Deze haven staat bekend om zijn rijke ligplaatsbewoners, er ligt dan ook menig schip van royale proporties met een schipper permanent aan boord. Hier “passen we wel tussen”.  De havengelden zijn hier het hoogst tot nu toe, € 41,- / nacht.
We knopen alle laders in de boot en na een korte siësta gaan we Bodrum verkennen.
Het zijn allemaal gezellige straatjes, met een aaneenschakeling van winkeltjes met “merk” kleding, tassen, schoenen, etc. Wij doen ook wat aankopen en besluiten de tour met een eenvoudig maaltje wat erg lekker was, en weer opmerkelijk goedkoop. De concurrentie zorgt er hier blijkbaar voor dat de prijzen aantrekkelijk blijven.
Terug bij de boot komen er allemaal Zuid Amerikaanse klanken uit de bar die ons doen besluiten hier de avond nog even te vervolgen. We lopen hier een Hollander tegen het lijf die hier al de nodige jaren woont en in de toeristen industrie werkzaam is. We dansen nog een rondje en gaan dan lekker slapen. 4 Drankjes in deze bar kostten bijna hetzelfde als de volledige maaltijd die we eerder genuttigd hebben. (Maar daarvoor zaten we ook tussen de jetset in een zeer trendy bar).

24 september

’s Ochtend blijkt dat ’s nachts de stroom was uitgevallen, zodat we niet alle apparatuur verder op kunnen laden, en zelfs die ochtend komt er nog geen spanning op de steigers. Wel komt een elektricien uit het dorp de accu’s checken, want ze gaan me te snel leeg. Hij komt tot de conclusie dat ze niet genoeg zijn doorgeladen, maar dat ze wel goed zijn. En hij wil zelfs geen geld hebben voor deze test, terwijl hij er apparatuur en alles voor werd aangesjouwd.Om een uur of 11 gooien we de trossen weer los en gaan richting Cökertme, een mooie ankerplek aan de noordkant van de baai.
Als we weg gaan staat er een dikke bries recht op de neus, zodat we eerst een stuk motoren, als we tussen de eilanden weg zijn gaan de zeilen er bij en kruisen we een paar uur in de goede richting tot de wind het weer laat afweten. De zeilen naar beneden, en eerst maar weer lekker zwemmen. Als ik rond de boot zwem zie ik allerlei aangroei ontstaan, en vooral bij de boegschroef en bij de kont zitten de eerste schelpachtigen. Ik kan ze er nog afkrabben met een afwasborstel, maar de antifouling is hier niet toereikend meer. Tegen het eind van de middag varen we de baai bij Cökertme binnen en we ankeren aan een van de aanwezige ankerlijnen die her en der drijven. Er komt een bootje uit de kant, van een plaatselijke restaurateur, om te helpen met een lijn uitbrengen naar het land, zodat we niet rond kunnen draaien. Hierdoor passen meer boten in deze kleine beschutte hoek. Hij vraagt zonder aan te dringen of we bij hem komen eten, maar we wilden een kippetje grillen op onze eigen gril. Dan biedt hij aan brood te brengen de volgende ochtend, hier maken we dankbaar gebruik van, en ’s ochtends komt zijn zoon keurig met een zakje met twee broden voor Lira 600.000, ca € 0,40. Het Turkse brood is erg lekker, en we ontbijten er dan ook stevig van.

Wat we bijna vergeten te vertellen, is dat het kan regenen in Turkije, vannacht is er voor het eerst sinds ons verblijf in Turkije regen gevallen.