Reisverslag 35
Plaats: Egeïsche Zee; Samos - Gümüslük
Datum: 18 t/m 24 september
18 september
We praten eerst nog wat met diverse Turken over
mogelijkheden om in november naar het Westen te varen, en ze raden ons aan via
de Griekse eilanden middendoor naar het kanaal van Corinthe te varen, er zijn
dan allerlei vluchtmogelijkheden onderweg mocht er een keer een zuidwester
doorkomen (waarvan ze zeggen dat dit af en toe het geval is, maar dat het altijd
gauw weer over is). De gebruikelijke winden komen uit het noorden, ook in
november.
Hierna pakken we de dolmus (bus) naar Efeze (Efesus), een historische plaats
waar nog behoorlijk wat van overeind staat wat rond het begin van de jaartelling
is neergezet, zodat je een aardig beeld kunt vormen hoe het er vroeger toeging.
Een prachtige bezienswaardigheid.
De Dolmus bus stopt overigens niet op een logische plaats, je moet dan nog 1 km.
de berg op om bij de uitgang aan te komen, want de ingang ligt een stuk hoger en
we nemen dan ook een taxi naar de ingang voor L 10.000.000 Er zijn allerlei
handige taxichauffeurs die je een rondrit proberen aan te smeren, maar dat is
niet echt nodig, het is wel handig van boven naar beneden te gaan, anders klim
je eerst naar boven en moet je dan hetzelfde traject weer terug.
Efeze is zeker de moeite waard, voor de liefhebbers is er vast veel meer over te
vinden op het internet. Als je in de buurt bent zou ik er zeker naar toe gaan.
We dwalen nog wat door de stad en Hanny vindt eindelijk een mooi nieuw badpak en
bikini.
Om 8 uur worden we door een privé auto opgehaald voor de Turkse avond. We worden
gedropt in een prachtig kasteel, met een grote binnenplaats waar een podium en
heel veel fraai gedekte tafels staan met her en der een reusachtige palmboom en
als het donker wordt zitten we onder de sterrenhemel.
Naast ons zit een hollands stel, waar we gezellig mee aan de praat raken.
De Turkse avond had een behoorlijk niet Turks gehalte want naast Turkse liederen
en (buik)dans deden ook Harry Bellafonte en Frank Sinatra lustig mee, maar het
was toch wel de moeite waard. Het eten was verassend goed en meer dan voldoende.
Als het spektakel afgelopen is gaan we met de Nederlandse tafelgenoten Linda,
John en Laila naar de disco, het wordt een gezellige en late avond met veel
dansen, (waarbij een prachtige Turk wel erg veel aandacht aan Hanny schenkt) en
veel te luide muziek. We hebben 3 disco’s gehad als we tegen een uur of 4 we
mijn scooter vriend van gisteren met zijn broer, de DJ tegen het lijf lopen. Hij
doet of we zijn grootste vrienden zijn, heel hartelijk, en biedt aan ons naar de
haven te brengen.
Aan boord nemen we met z’n vieren nog een afzakkertje en we slapen een gat in
de dag. Koffie is hard nodig om ons weer normaal te voelen, maar het was een
heerlijke avond.
19 september
Om 12 uur ogen open, nog nooit gelukt, en je zelfs dan nog
niet wakker voelen, zo begon de dag.
Water getankt, nog wat laatste boodschappen gedaan, en om 13.30 verlaten we
Kusadasi met een goed gevoel, een leuke plek als je wat actie wilt.
Het is prachtig zeilweer, en met alle zeilen bij lopen we dik 7 kn. onder een
alom aanwezige zon. Vlak bij Samos gaat de wind echter totaal liggen, zodat we
de zeilen laten zakken en eerst maar eens lekker om de boot zwemmen, heerlijke
afkoeling, hierna lekker ingezeept en met de douche op het zwemplateau weer met
zoetwater afgespoeld. Wat een luxe gevoel.
Om een uur of 6 lopen we Pithagorion binnen, waar we voor de haven in de kom
voor anker gaan. Er meldt zich niemand van de douane of politie. We pakken de
rubberboot en roeien naar het dorp. Het is een alleraardigst dorpje wat zijn
naam ontleent aan Pythagoras, er staat ook beeld van een man met een driehoek op
de kademuur.
Het doet allemaal erg gezellig aan, nauwe straatjes met kasseien, veel
winkeltjes en restaurantjes en een haven vol boten, voornamelijk zeilboten. De
sfeer en de gebouwen in het dorp zijn heel anders dan Turkije.
We spelen nog met de gedachte om de volgende dag een auto te halen, maar omdat
we hier illegaal zijn doen we dat maar niet. (officieel moeten we uitklaren in
Turkije, en inklaren in Griekenland elke keer dat we de grens overgaan, maar dat
kost iedere keer zeeën van tijd, vandaar)
We eten in een Grieks restaurant, de kwaliteit haalt het niet bij de Turkse
keuken, maar we kunnen wel in euro´s betalen.
20 september
Om een uur of elf halen we het anker op en vertrekken
richting het zuiden, Gümüslük is het doel. De wind komt uit het oosten,
vol zeil 7 kn. heerlijk, maar na ca. 2 uur valt de wind weg, dus motoren, en
weer 2 uur later komt de wind pal uit het westen, en hijsen we de zeilen weer.
We passeren wat Griekse eilanden, waar slechts een enkel verdwaald huis op
staat, het zijn ook tamelijk “kale bulten”. Tegen het eind van de middag valt de
wind weer weg en het laatste stukje doen we weer op de motor. Het is een beetje
heiig de gehele dag, we varen dan ook veel zonder echt om ons heen te kunnen
zien. Er liggen op dit traject veel net boven het water uitstekende rotsen /
eilanden. Gelukkig geeft de GPS de nodige zekerheid, toch een geweldige
uitvinding. Als we de kustlijn kunnen onderscheiden blijkt die hier volgebouwd
met huizen te zijn.
De baai die we uitgezocht hebben blijkt erg populair te zijn, er liggen heel wat
boten voor anker. Na wat proberen vinden we een mooie plaats toch tamelijk dicht
bij andere schepen, wat blijkt als de wind ´s avonds even geheel wegvalt en we
tamelijk dicht naar een andere boot dobberen. We laten het zo, en ´s ochtends
liggen we op een licht briesje weer keurig in het gelid.
Het is een prachtige baai met langs de rand een aantal restaurantjes; waar wij
voor liggen draait de hele avond fado en spaanse muziek, lekker om aan te horen
en gelukkig niet te luid.
Hanny maakt op de klanken van de muziek een Italiaanse maaltijd.
21 september
We blijven mooi liggen waar we liggen, het is wat bewolkt,
dat is nieuw voor ons, verder wel lekkere temperatuur. Maar het duurt niet lang
of de zon is er weer.
We zwemmen we klussen wat aan de boot en wandelen het dorpje door en ’s avonds
gaan we uit eten bij het restaurantje waar we praktisch voor liggen.
Het is een restaurantje waar de ambiance perfect is, het eten goed tot zeer goed
en de rekening navenant.
Als ik even naar het toilet ben zit Hanny opeens bij een ploeg Duitsers aan
tafel aan de champagne (je kunt haar ook niet alleen laten), voor mij werd ook
een champagne aangerukt, en we zitten gezellig met deze Lions club uit
Bremerhaven na te tafelen. Een van de mannen kende notabene mensen uit Sneek. Ze
hebben een Gulet gehuurd al voor de 20e keer dezelfde boot, waar ze
ons uitnodigen voor het ontbijt.
22 september
We staan op en het weer is weer fantastisch, geen zuchtje
wind, volop zon, dus we springen lekker in het water, wat super helder is. De
vissen zien we zwemmen, en ik maak wat foto’s van Hanny in het water, ben
benieuwd wat daar van over komt.
Om 9 uur worden we met een rubberboot opgehaald voor het ontbijt. We eten een
spiegeleitje met spek en allerlei andere lekkernijen en fruit die de heren
dagelijks genieten.
Hanny kijkt geinteresseerd naar een suikerpotje, en plotsklaps staat de Turkse
schipper met een dergelijk potje met Turkse geluksogen erop geschilderd, dat had
hij snel uit het dorp gehaald, en geeft dat aan Hanny. Zomaar een Turks gebaar,
erg leuk.
We nemen weer afscheid en halen het anker op. We varen eerst naar het Aquarium,
een doorgang tussen 2 eilanden in de buurt van Bodrum waar veel Gulets ankeren.
Ons anker wil hier echter slecht pakken, zodat we toch maar om het eiland heen
varen want het is te ondiep om er tussendoor te varen. Achter het eiland vinden
we wel een plaats waar het anker houdt, en we snorkelen heerlijk tussen de
rotsen, er zijn hier de nodige vissen te bewonderen, en we zien het anker op een
diepte van ca. 15 meter gewoon liggen.
Aan het eind van de middag varen we door naar een ankerplek in een baai naast
Bodrum bij Gümbet (1 van de bekendste uitgaanscentra van Turkije), ook hier is
het een gezoem van jetski’s en speedboten die met allerlei speeltuig mensen in
de rondte jagen. We vinden een mooie ankerplaats midden tussen een aantal
kapitale Gulets, waar we heerlijk overnachten, na eerst de nachtgeluiden uit de
vele disco’s over ons heen te hebben laten komen, we horen op een gegeven moment
zelfs Koos Albers schallen uit de oever.
23 september
Het is bloedheet als we opstaan en we liggen totaal in de
luwte van het schiereiland, zodat we al gauw besluiten het anker op te halen en
ergens heen te varen waar een beetje wind staat. En dat wordt een plekje voor
het strand van Bodrum, naast het fraaie kasteel. Het water is hier heerlijk
zodat we weer een aantal keren overboord springen, en ik begin in het boek
“frontpage for dummy’s”, eens zien of ik ook ga begrijpen wat Daan me voorgedaan
heeft om de website te updaten.
Het ligt hier heerlijk, maar omdat we alle laadapparaten weer bij moeten tappen
gaan we om een uur of 3 de haven van Bodrum in. Deze haven staat bekend om zijn
rijke ligplaatsbewoners, er ligt dan ook menig schip van royale proporties met
een schipper permanent aan boord. Hier “passen we wel tussen”. De havengelden
zijn hier het hoogst tot nu toe, € 41,- / nacht.
We knopen alle laders in de boot en na een korte siësta gaan we Bodrum
verkennen.
Het zijn allemaal gezellige straatjes, met een aaneenschakeling van winkeltjes
met “merk” kleding, tassen, schoenen, etc. Wij doen ook wat aankopen en
besluiten de tour met een eenvoudig maaltje wat erg lekker was, en weer
opmerkelijk goedkoop. De concurrentie zorgt er hier blijkbaar voor dat de
prijzen aantrekkelijk blijven.
Terug bij de boot komen er allemaal Zuid Amerikaanse klanken uit de bar die ons
doen besluiten hier de avond nog even te vervolgen. We lopen hier een Hollander
tegen het lijf die hier al de nodige jaren woont en in de toeristen industrie
werkzaam is. We dansen nog een rondje en gaan dan lekker slapen. 4 Drankjes in
deze bar kostten bijna hetzelfde als de volledige maaltijd die we eerder
genuttigd hebben. (Maar daarvoor zaten we ook tussen de jetset in een zeer
trendy bar).
24 september
’s Ochtend blijkt dat ’s nachts de stroom was uitgevallen,
zodat we niet alle apparatuur verder op kunnen laden, en zelfs die ochtend komt
er nog geen spanning op de steigers. Wel komt een elektricien uit het dorp de
accu’s checken, want ze gaan me te snel leeg. Hij komt tot de conclusie dat ze
niet genoeg zijn doorgeladen, maar dat ze wel goed zijn. En hij wil zelfs geen
geld hebben voor deze test, terwijl hij er apparatuur en alles voor werd
aangesjouwd.Om een uur of 11 gooien we de trossen weer los en gaan richting
Cökertme, een mooie ankerplek aan de noordkant van de baai.
Als we weg gaan staat er een dikke bries recht op de neus, zodat we eerst een
stuk motoren, als we tussen de eilanden weg zijn gaan de zeilen er bij en
kruisen we een paar uur in de goede richting tot de wind het weer laat afweten.
De zeilen naar beneden, en eerst maar weer lekker zwemmen. Als ik rond de boot
zwem zie ik allerlei aangroei ontstaan, en vooral bij de boegschroef en bij de
kont zitten de eerste schelpachtigen. Ik kan ze er nog afkrabben met een
afwasborstel, maar de antifouling is hier niet toereikend meer. Tegen het eind
van de middag varen we de baai bij Cökertme binnen en we ankeren aan een van de
aanwezige ankerlijnen die her en der drijven. Er komt een bootje uit de kant,
van een plaatselijke restaurateur, om te helpen met een lijn uitbrengen naar het
land, zodat we niet rond kunnen draaien. Hierdoor passen meer boten in deze
kleine beschutte hoek. Hij vraagt zonder aan te dringen of we bij hem komen
eten, maar we wilden een kippetje grillen op onze eigen gril. Dan biedt hij aan
brood te brengen de volgende ochtend, hier maken we dankbaar gebruik van, en ’s
ochtends komt zijn zoon keurig met een zakje met twee broden voor Lira 600.000,
ca € 0,40. Het Turkse brood is erg lekker, en we ontbijten er dan ook stevig
van.
Wat we bijna vergeten te vertellen, is dat het kan regenen in Turkije, vannacht is er voor het eerst sinds ons verblijf in Turkije regen gevallen.