Reisverslag 30

Plaats: Zee van Marmara

Datum: 28 t/m 1 september

28 augustus

We worden door Tancan (uitspreken als Tsantzjan) opgehaald, en gaan naar zijn zomerhuis aan de Noordwest kust van het eiland. Het is een prachtige plek, met een fantastisch uitzicht over de Zee van Marmaris. Het huisje is een opeenhoping van gebouwtjes, het is een woonhuis, een slaaphuis en een schuurtje. Heel netjes allemaal, en er loopt constant een werkster in huis, die wij overigens wel horen maar niet zien.
Moeder Alida en dochter Lara (7) zijn er ook, maar de jongste telg van de familie slaapt nog.
Mark en Jetta hebben voor de kust liggen vissen met de rub en komen ook naar ons toe als ze zien dat wij er zijn.
We krijgen thee in Turkse theeglaasjes, gewone thee, die lekker smaakt misschien iets sterker dan bij ons, met diverse lekkere Turkse koeken (een beetje zoete en een beetje zoute).
We krijgen van Tancan allerlei tips over mooie baaien, kusten, en ik geloof dat hij elk restaurant in de zuidkust van Turkije kent van de Dardanellen tot aan de grens.
Het is erg gezellig.
Op een gegeven moment komt ter sprake dat de jeugd terug moet naar Istanbul, en hij raadt ons aan de ferry vanaf Marmara te nemen, en ze nodigen Mark en Jetta bij hen thuis uit in Istanbul om de nacht voor vertrek door te brengen. (Ze moeten om 6 uur vliegen, en 2 uur voor vertrek aanwezig zijn) We maken dankbaar gebruik van deze uitnodiging.
We drinken nog een wijntje en gaan weer naar de boot met een portie makreel die we bij het plaatselijke restaurant moeten laten klaar maken, dat had Tancan allemaal al geregeld.
Dan ontstaat er toch een probleem, want de rummicub buren van gisteravond komen ook op me af dat we bij hen moeten eten, ze hebben een paar kilo kleine visjes gevangen.
Ik probeer hem te vertellen dat we wel naar het restaurant moeten en dat we later bij hen komen proeven. Dit blijkt hij later niet begrepen te hebben want ze (hij met een vriend) hadden op ons gewacht, en uiteindelijk waren maar begonnen.
We schuiven zonder Mark, want die voelde zich niet lekker, aan, aan een prachtig uitziende tafel met gebakken visjes, tomaten salade, perziken, meloen, en een heerlijk joghurtgerecht.
De smaak is ook nog beter dan in het restaurant en we eten onze buiken kogelrond. We hadden ons al ingehouden in het restaurant!
Met handen en voeten communiceren, met 5% engels is een komische bezigheid, en de 2 mannen zijn lachebekken dus het wordt een heerlijk spektakel.
Hij laat ons ook nog een Turkse Pilot zien, die ook in het engels blijkt te zijn vertaald (2 talig). Hij wil zijn boot verkopen en kent alle hoekjes van Turkije al, en hij geeft ons deze prachtige gids. Ook heeft hij door zijn vriend zelf gevonden schelpen van reuzenomvang welke hij laat zien, en zijn vriend geeft hem het signaal dat hij wel nieuwe krijgt, en Hanny en Jetta krijgen ieder een prachtig exemplaar, waar je dus echt de zee in hoort.
We rollen hierna in bed, op naar een nieuwe dag.

29 augustus

We worden wakker bij een sombere lucht, dus eerst nog maar even boekje lezen.
Als we goed en wel aan dek zitten klaart het weer op en Tancan staat weer op de kade.
We praten nog even bij, de dames doen nog wat boodschappen, Mark en ik doen de nodige klusjes in de boot (olie nakijken, filters nakijken, water tanken, etc.)
Om een uur of 12 gooien we de trossen los en varen rustig om het eiland heen, af en toe stil liggend om te vissen te zwemmen en te snorkelen, en af en toe weer eens tukje varend. Er is bijna geen wind het is dus voornamelijk motoren. Maar de zon is weer verrukkelijk.
In de buurt van Saraylar aangekomen wordt de kust weer groener aan de ene kant, maar anderzijds zien we allerlei marmer afgravingen. Ook zien we op afstand de nodige dolfijnen loom zwemmen. Als we er heen gaan komt eenmaal een stelletje langs de boeg scheren, maar verder hebben zij blijkbaar siësta, want het wordt niet het spel langs de boeg wat we eerder meegemaakt hebben.
Voor we de haven ingaan ankeren we nog in een prachtige baai, waar we heerlijk snorkelen, zonnen en luieren.
Mark daagt me uit met hem te gaan vissen, dus we stappen in de rub en beginnen te slepen met een lijn met 12 haken. Al gauw halen we de nodige kleine visjes omhoog. Om ons heen zijn ook allerlei bootjes waar iedereen de ene na de andere reeks visjes boven haalt, soms zien we een lijn met alle haken vol. Mark maakt een haal als hij plotseling wat zwaars voelt aan de lijn. Voorzichtig halen we op en er blijkt een werkelijk prachtige vis aan te hangen van ca 20 cm met een rood lijf, blauwe vleugels en een dikke ronde kop.
Een van de ons omringende vissers met een schepnet vragen we om hulp, hij komt langs en helpt ons de vis aan boord te krijgen. Vol enthousiasme brengen we deze bijzondere vangst naar de dames en we maken wat foto’s (viskenners moeten ons de naam maar eens doorgeven als ze de foto’s zien). We vissen nog een tijdje door en gaan met een plasticzak vol weer aan boord.
Eenmaal in Saraylar aangekomen (een dorp waar marmer gedolven wordt) met een haven die helemaal met marmerblokken is gemaakt en word omringt door grote marmeren beelden, maakt Mark de vissen schoon en een plaatselijk jongetje van een jaar of 12 biedt zijn hulp aan voor de “maanvis” zoals we hem eerst maar even noemen (het is volle maan), en hij maakt met vaardige gebaren een paar prachtige filets. Duitsers die achter ons liggen geven een tip deze vis te koken en met mayonaise op te eten. Het wordt dus weer vis eten, terwijl we onderhand wel zin in een stukje vlees beginnen te krijgen.
De gekookte vis is heerlijk, de kleine visjes ook, maar het is zo’n gepriegel!
Opeens horen we een knal, en gaat in een groot gedeelte van de stad het licht uit. Even later horen we weer een knal en zien we een prachtig vuurwerk, en nog meer, alleen waren het geen vuurpijlen, maar kortsluiting in een hoogspanningsmast op het haventerrein.
Het licht gaat een aantal aan en weer uit, uiteindelijk komt er een ladderwagen van de brandweer en wordt het euvel verholpen.

30 augustus

Het is prachtig weer, na wat boodschappen te hebben gedaan en het stadje te hebben bezichtigd gaan we het water op en brunchen al varend, om nog wat koele wind te voelen.
Her en der zien we dolfijnen-vinnen en Jetta besluit overboord te stappen om de dolfijnen te kunnen horen. Ze zijn en blijven echter te ver weg.
Het zeil komt er de hele dag niet bij wegens het gebrek aan wind.
In de loop van de middag komen we aan in Pasalimasi Adasi, waar we heerlijk zonnen en snorkelen. Er is hier heel wat te zien onderwater. Grote bergen mosselen, prachtige visjes en zelfs zeesterren.
Tegen de avond gaan we voor het dorp voor anker en wordt de barbecue klaar gemaakt. We hadden rundvlees gekocht en kebab gemaakt, wat heerlijk smaakte. Mark had ook nog wat makreeltjes gevangen, maar daar had niemand zin in na zo’n heerlijke vleesmaaltijd.
We klaverjassen nog een boom en gaan te kooi.

31 augustus

Een luie dag, af en toe wat zeilen, met af en toe de motor even aan, de wind komt uit diverse hoeken. In een windstilte even zwemmen.
We eindigen  de dag in Erdek, een plaatsje op een schiereiland wat er erg leuk uit ziet, goede aangelegde straten, veel goed onderhouden groen, veel winkels en Mark laat zich kappen en scheren, hij ziet er weer piekfijn uit.
Ik kan hier ook een nieuwe memory kaart kopen voor de Magellan, als ik hem er in stop blijkt dat er door Magellan een beveiliging is ingebouwd, dus dat lukt ook niet een twee drie, morgen maar weer zien hoe we dat oplossen.