Reisverslag 29

Plaats: Zee van Marmara

Datum: 24 t/m 28 augustus

24 augustus

Het is prachtig zeilweer, en we willen de trossen los gooien om eerst de Bosporus op te varen om Mark en Jetta hier ook iets van mee te geven en daarna door naar de prinsen eilanden.
We rekenen af, tanken diesel bij, en om een uur of 12 varen we. Eenmaal buiten de haven trekken we de genua er bij en Alegria loopt zomaar 6,4 kn.
Voor de monding van de Bosporus liggen nog steeds minstens 50 schepen te wachten, dit lijkt mij geen goed teken voor de economie.
Als we bij de Bosporus aankomen gaan op de motor verder. Door de sterke noordelijke wind wordt er nogal wat water uit de Zwarte Zee door de Bosporus gestuwd, en ik moet flink toeren maken om nog 4 kn. te gaan op de GPS, als we later met dezelfde toeren terug varen wijst hij 11,2 kn aan, er staat dus 3,5 kn. stroom.
Het tussen alle ferry’s en vrachtschepen door manoeuvreren is een kunst op zich, het krioelt hier van de boten en Hanny speelt even struisvogel als ze het niet helemaal meer overziet. Mark en Jetta vinden het prachtig. En dat is het ook, natuurlijk. Een ervaring zo met je eigen boot.
We trekken eenmaal buiten de hektiek van de Bosporus de genua er weer bij en Mark maakt het visgerij in orde. We varen heerlijk en onderweg komt er een lekkere salade door die Jetta met een beetje lange tanden op zit te eten. Ze is een beetje zeeziek. Na een pilletje knapt ze zienderogen weer op.
We varen tussen de eilanden door en dan zien we ook hier de afvalstromen zo van de oevers af lopen, zonde in zo’n mooie omgeving.
We ankeren in een mooie baai “Cam Liman” op Heybeliada. We willen graag zwemmen, maar het sterft hier van de kwallen dus dat stellen we maar even uit.
Aan de oever van de baai zijn we de uitersten verenigd, er staan enige zeer fraaie huizen in een ommuurd deel met privé strand wat er tadeloos uit ziet, maar de rest is een grote puinhoop, letterlijk en figuurlijk.
Jetta verkent roeiend met de rubberboot de oever terwijl Mark zijn viskunsten verder uitprobeert, maar we eten geen vis vanavond, ze willen niet bijten.

25 augustus

Rustig opgestaan, ontbeten en anker op.
Het waait niet veel, en we halen netaan 2,5 kn. en dat met een dagtraject van 41 mijl. Afijn, het weer is mooi en we dobberen eerst maar wat, er komt af en toe een strook wind langs en Mark is aan het makreelvissen tot een plasticzak of andere rommel zijn  draad te sterk af is en de hele paravaan met alle haakjes de diepte in verdwijnt. Jammer.
Tussendoor motoren we een stuk, we hijsen de halfwinder en zo experimenteren we maar wat door. Later op de middag komt er een heerlijke bries en we lopen 6,5 kn. op de Genua.
Mark en Jetta stappen even in de rubberboot om lekker nat te worden en ze gaan bij een vissersbootje langs om te zien hoe die vissen. Ze spreken daar aan boord een beetje engels, en komen met de handen vol garnalen als aas weer bij ons aan boord, helemaal bijgepraat over de Turkse makrelenvangst.
Ze zijn nog maar net aan boord als er een familie dolfijnen bij ons komt kijken, vader, moeder en een kleintje. Ze blijven een hele tijd bij ons in de buurt, erg leuk om mee te maken. De jeugd is nu ook helemaal enthousiast en opgewonden.
Om even voor 7 uur lopen we Silivri binnen, een plaatsje aan de noordkant van het Marmara Meer.
Er is hier een leuke haven, deels voor commercieel gebruik, maar voornamelijk in gebruik bij hobby- en beroepsvissers. Langs de haven zijn tientallen restaurantjes, het doet allemaal erg gezellig aan.
We eten heerlijk in een restaurantje voor de helft van het geld als in Istanbul en ’s avonds lopen we nog even langs een boulevard met allemaal live muziek. We willen daar graag een “raki” proberen, maar dat verkopen ze niet. Dan maar een biertje.
Jetta en ik heb blijkbaar iets gegeten wat de darmen bewerkt, want wij moeten wat vaker naar het toilet.
Natuurlijk klaverjassen we nog een boom en dan is een heerlijke dag voorbij.

26 augustus

Het is mooi weer, alleen de wind is wat matig.
We willen naar Marmara Adasi een eiland aan de zuidkant van de Zee van Marmara, dit is het dichtstbijzijnde eiland, maar toch een oversteek van ca. 30 mijl.
Mark gooit weer allerlei lijnen uit en we varen de eerste uren met een gangetje van 3 kn., maar dat zou betekenen dat we ‘s nachts pas aan zouden komen dus toch na verloop van tijd de motor weer aan. Het vissen wou toch niet lukken, dus de lijnen maar weer opgehaald.
We steken een druk vaarwater over en komen om een uur of  7 in een dorpje aan, Asmaliköy, een dorpje met hooguit 30 huizen, maar een leuke haven, waar je goede beschutting kunt vinden.
We drinken thee op een dorpsterras waar mensen met elkaar naar de tv kijken en voor 8 thee rekenen we 2.000.000 L af (€ 1,28).
Weer komen wat jongelingen hun engels uittesten, ze zijn hier op vakantie in een huisje, en ze vermaken zich hier uitstekend met zwemmen en spelletjes spelen (er is een terras waar allemaal tafeltjes staan om spelletjes te doen).
De straten zijn hier niet verhard, en je ziet in het dorp watersporen naar beneden lopen. Als het hier eens goed regent wordt het een grote blubberboel. (maar het regent hier zelden)
Een havenmeester hebben ze hier niet, er komt ook niemand voor havengeld.
Dit plaatsje is een aanrader voor een ieder die hier wil rondtouren.

27 augustus

We vertrekken na het ontbijt en gooien weer een draadje uit. Die Turkse makrelen willen maar niet bijten, ook vandaag niet.
We varen rustig voor de kust langs en gooien af en toe de motor uit om te zwemmen. Er zijn wel overal kwalletjes, maar we hebben gehoord dat ze niet bijten, en we overleven het dan ook zonder enig probleem.
We ankeren nog even in een mooie baai, waar de zwemvliezen en de snorkels hun dienst bewijzen. Het water is kraakhelder en heerlijk van temperatuur.
Aan het eind van de dag lopen we Marmara binnen, een prachtige vissershaven waar we naast een ander zeiljacht een plekje vinden.
Als we de haven aanlopen komt er een rubberboot langszij varen met een voortreffelijk engels sprekende Turk die getrouwd blijkt te zijn met een Belgische dame.
Hij helpt ons de haven in en komt al snel weer opduiken met een grote scooter. Hij geeft ons wat tips, en biedt ons thee aan op een terras. Hij heeft het al verdiend met aan en verkoop van buitenlandse films aan de Turkse televisie en zijn vrouw werkt in Istanbul op de Belgische ambassade. Zij komt ‘s avonds aan met de boot.
De dames shoppen een beetje en Mark krijgt visles en nieuwe lijnen om de makrelen te verschalken.
Mark en Jetta gaan dan met de rub het water op en komen inderdaad met wat minivisjes weer aan de wal, er is nu in ieder geval aangetoond dat er vis te vangen is.
We eten voortreffelijk in het restaurant wat ons was aanbevolen door Tancan “onze nieuwe kennis”. Als we het eten op hebben komt hij ook weer opduiken. Zijn schattige dochtertje van 8 is er ook bij, want de boot met mama komt zo aan.
Later komt hij nog even met zijn vrouw aan boord, een leuke kennismaking met zijn Belgische Vlaamse, zodat we in Marmara Nederlands kunnen spreken met haar.
Laat op de avond zie ik 2 boten verder Turken een spelletje spelen wat veel op rummikub lijkt maar toch weer niet helemaal. In ieder geval zit ik twee tellen later met ze te spelen en met een paar woorden engels komen we een heel eind. De wijn doet de rest.
De rest van de familie is al naar bed als ik ook weer aan boord kom, dus stil tussen de lakens gekropen.

28 augustus

Het regent pijpenstelen als we wakker worden, dus eerst maar thee zetten, en met een boek weer naar bed. Opeens zie ik allemaal “pootjes” op het aanrecht en de koelkast. Was er gisteravond een kat binnengeweest. Achteraf heeft Jetta hem wel gehoord, maar Mark maakte er een grapje van en ging “op jacht” met de vliegenmepper. Maar de kat was natuurlijk alweer lang verdwenen bij het eerste geluid. Het plasticzakje, waar de gevangen vis in had gezeten lag er nog, dat had hij zeker geroken.
Om 10 uur kruip ik achter de computer om de website weer bij te werken. Al gauw wordt er getoeterd op de kade. Onze Tancan staat er met zijn auto, hij nodigt ons uit op de thee bij hem thuis en zal ons om 3 uur ophalen.
Mark en Jetta gaan lekkere dingen halen voor het ontbijt. Het weer knapt weer op en we kruipen weer de boot uit. Natuurlijk wordt er weer gevist met de rub, en de jeugd zal over het water naar onze thee afspraak gaan.

Wordt vervolgd.