Reisverslag 19

Plaats: Belgrado - Viliki Gradiste - km 999

Datum: 19 + 20 juli

19 juli

Vertrek uit Belgrado om 15.00 uur. Als we langs de Marina van Belgrado varen zijn we het er gauw over eens dat we een veel mooiere plek hadden in Zemun als hier, want het ligt ingesloten in kademuren, waar wij in Zemun een fantastisch weidse blik hadden op de Donau en op het stadsstrand er tegenover. Het is erg warm, en het door het varen zelf opgewekte windje is heerlijk. We besluiten lekker door te varen tot in de avond. Ik had een ankerplaats uitgezocht op km. 1112 bij Smederevo, een grote stad met overslag van kolen, etc. op treinen, maar eenmaal daar aangekomen vonden we de ligplaats toch niet zo leuk, en het was nog vroeg dus toch maar even verder. Dat even verder voerde ons naar een eiland op km 1105, maar hier liepen we al gauw aan de grond en in het wier zodat we verder voeren naar 1097, waar een eilanden groep lag. De meest geschikte plek op de kaart leek achter Dubovacka, maar ook daar konden we door wier en takken niet komen, zodat het Stojkova werd op km 1096, waar het tot op 5 m. uit de kant nog 18 m. diep was. Maar op aan wijzing van een daar gelegen motorbootje hebben we de boot helemaal tegen de kant gezet. Er was toevallig 3 m. kaal met zandgrond, waar de neus mooi op kon en met een touw aan een boom kon er niets meer gebeuren. Terwijl het een paar meter achter de boot nog behoorlijk stroomde lagen wij heerlijk rustig uit de stroom. De hulpvaardige Serv was nogal rauw in de mond, wat Hanny de stuipen op het lijf joeg. Zij dacht dat hij ons daar niet hebben wou, terwijl ik juist begrepen had dat we snel de wal in moesten. We zullen over Hanny’s visioenen over Serven met geweren maar niet verder uitweiden, we hebben er prima overnacht.
De Donau is hier vergeven van het zwerfvuil, veel soms gehele bomen, veel plastic flessen, wier etc. zodat je wel moet kijken waar je vaart.
Om de strijd van de muggen te winnen gaan we naar binnen achter het vliegennet, en we proberen een nieuw kabeltje uit met een DVD op de TV. En het werkt; het geluid komt nu ook uit de boxen op de TV, zodat we filmpje kijken deze avond.

20 juli

Toen ik wakker werd en aan dek kwam leek het wel of het gesneeuwd had, zoveel pluizen lagen er overal op de boot. Er kwam nog een visser langs die in gebrekkig duits vroeg of we pech hadden, hij wou graag zijn duits nog even oefenen denk ik, maar toch aardig. Het verstandigste leek me om te gaan varen terwijl de anderen binnen bleven, het was namelijk echt erg. Even in de wind, en 90% van de pluizen had zijn weg weer gevonden, de rest moesten we wat helpen maar het er was weer te wezen aan dek. Onderweg begon opeens het schroefaslager te piepen, motor uit en bedden aan de kant om het rubberen lager even in te knijpen om de lucht eruit te laten die er blijkbaar ingekomen was en het euvel was verholpen. Toch even wat vet regelen voor dit lager, dat ben ik vergeten mee te nemen.
Om 11 uur komen we bij Veliki Gradiste aan waar we uit moeten klaren. Je moet hier wel aanleggen aan een privé ponton, er is niets anders en er komt onmiddellijk iemand naar ons toe die € 10,- aanleggeld wil hebben, we weten het tot € 5,- af te dingen en gaan onze formaliteiten regelen.
We treffen een 470 en laser zeilende douanier aan die ons verder helpt. Ook hier moeten we 3 loketten af om alles te regelen, maar het gaat gemoedelijk. Tussendoor gaan Hanny en ik nog even het stadje in om nog wat inkopen te doen terwijl Daan de formaliteiten afhandelt en Miranda op de boot past in de bloedverzengende hitte, en doen we bij het ponton nog wat inkopen, want dichter bij de boot kun je niet boodschappen doen, al zijn de prijzen hier op afgestemd.
Om 11.30 zijn we uitgeklaard en varen we verder. Onderweg de motor uit en Daan springt even in het water. Hij kijkt met de duikbril ook nog even naar de schroef, alles is schoon dus verder maar weer.
We komen langs een bos wat onderwater staat bij km.1042, het ziet er luguber uit, want er is geen boom meer in leven, er is zeker een stormpje met een hoop water overheen gegaan.
Op km 1040 vaar je echt de bergen in, massieve hoogtes aan beide kanten van de rivier, en het is hier meer dan 40 m. diep. We genieten van het zicht, aan de ene kant Roemenie, en aan de andere kant Servië. (Als we Servië nog in willen moeten we ons melden bij de policia, dan is er geen probleem)
De Donau stroomt hier ca. 1,3 kn. dus dat is niet zo veel. Het is nog steeds erg heet (38 graden).
Om 17.15 uur ankeren we op km. 999 achter een ondiepte, eerst zag ik het grote meer daar voor ons liggen maar het is nagenoeg windstil en er liggen ook nog een paar andere bootjes dus het zal wel goed zijn. De eerste ankerpoging mislukt, maar de tweede houdt goed vast en we zwemmen in warm water, tot je wat dieper voelt dan is het wel frisser.
Ik peddel eens langs de oever en maak een praatje met de andere ankeraars en voor ik het weet zit ik aan de “slibowitsch”, turkse koffie en krijg ik weer een specialiteit voorgeschoteld, een soort goulash met een zeer verfijnde smaak. Mijn gastheer is televisiekok blijkt, en kan er wat van.
’s Avonds na het eten komen ze nog een borrel terug halen en ze vertellen ons dat er 10 resp. 30 km verder stroomafwaarts allerlei bezienswaardigheden zijn die we niet mogen missen.
Ook komt de politiek nog even aan de orde, ze vinden het maar niks dat ze van alles moeten van de NAVO om er weer bij te horen. Milosewitsch en Radiz en consorten zijn ook in hun ogen misdadigers en waarom mensen met verschillende godsdiensten elkaar zo naar het leven kunnen staan begrijpen ze ook niet. Weer een boeiende en leuke dag.
Ze vertellen ons ook dat de ondiepte op de kaart tussen km. 999 en 997 een stad is die onderwater is komen te staan door de elektriciteitscentrale waar we nog langs moeten komen en dat het niet denkbeeldig is dat je achter de kerktoren blijft hangen als je over wilt steken.