Reisverslag 26

Plaats: Zwarte Zee, Sulina - Constanta

Datum: 11 t/m 14 augustus

11 augustus

Sulina is een dorp met 2000 inwoners, verder is er sprake van wat toerisme. Er kwamen o.a. nieuwsgierige, aardig goed engels sprekende  jeugd op de boten af en ook hier werd, op de boot leunend, driftig gefotografeerd.
De stad zelf is een grote armoe, alleen de boulevard is gestraat maar de rest is een grote stofwolk. Er zijn de nodige winkeltjes, een hotel en verder vooral armzalige huizen, veelal half of niet bewoonbaar.
Er is een goed uitziend restaurant, waar we ten afscheid door de Zweden worden uitgenodigd. Zij willen over de tocht naar Istanboel veel langer doen dan wij, dus de volgende ochtend zwaaien ze ons wellicht definitief uit, al is de kans wel groot dat we ze nog weer treffen in de Zee van Marmara, waar we met Mark en Jetta wel zullen verblijven.
De havenmeester, douane en andere petten zijn uiterst vriendelijk en ze lusten ook wel een biertje. De volgende ochtend zal de havenmeester me nog een weerbericht geven, wat hij ook inderdaad keurig doet.
Een douanebeambte, die mijn inklaringspapieren meeneemt uit Orsova om kopie van te maken, belooft ook om 7 uur precent te zijn met het origineel.
Verder zijn we druk met weerprogramma’s via de kortegolfzender, kaarten klaarleggen en allerlei klusjes die nodig zijn om veilig het grote sop op te gaan.
Mijn Magellan doet het niet als ik er een memory card in stop, een nieuwe verassing. Rimare maar even vragen naar een reden en een oplossing voor dit probleem. Gelukkig doen wel alle functies het zodat ik er wel mee kan navigeren.

12 augustus

Om 7 uur geen politie met m’n originele inklaringspapieren. Dus ik ga dan maar zelf het dorp in voor mijn papieren, waarbij een aardige politieman met mij alle adressen afloopt waar mogelijk iets kan liggen. We besluiten op advies van de plaatselijke kapitan om te vertrekken en in Constanta weer in te klaren. We hebben de tijd nodig, het is een lange dag varen.
Om 7.30 uur uitgezwaaid door de Zweden, in de haven het grootzeil gezet, en om precies 8 uur doen we de motor uit nog in de aanloop van Sulina. De golven ruisen tegen de rotsblokken als we er langs varen en ruime wind gaan we onder grootzeil en genua de Zwarte Zee op. Het is prachtig weer, windkracht 3 a 4 schuin van achteren.
Het was niet de bedoeling, maar ja de omstandigheden vragen er om, de halfwinder komt er bij en we lopen met ruim 7 knoop door het water. In het begin loopt er nog een stroom mee van 1,5 kn. maar later hebben we een stroompje tegen.
Als de wind minder wordt en we nog 26 mijl uit de kust zijn, starten we om 16.00 uur de motor, om voor donker binnen te zijn.
De haven van Port Tomis herken je van grote afstand door een soort tribune op de dijk, een groot halfrond gebouw. Ook zien we wat zeiltjes varen voor de haven. De zon zakt om precies 8 uur als een rode bal over Constanta weg, en om 8.20 uur lopen we de leuke jachthaven binnen. Al met al liggen hier ca 40 boten, half motor- en half zeilboten. De meeste jachten zijn wat ouder, maar er liggen ook wat snelle motorbootjes en een splinternieuwe Bavaria 49 met alles er op en er aan.
De haven wordt omringd door mooie gebouwen, waarvan ’s avonds een aantal zijn verlicht, ook spuit er een fontein in de haven wel 40 meter de lucht in. Een mooi gezicht.
Alle petten melden zich (we moesten aan boord blijven tot immigration was geweest) De meesten spreken goed Engels, het kost wat tijd, maar alles komt vlekkeloos voor elkaar.
We genieten van de omgeving en de mensen die over de boulevard lopen onder het genot van een glaasje wijn.

Vrijdag de 13^e augustus

Het is prachtig weer, alleen is de wind gedraaid, hij komt nu uit het zuid-westen, recht in de wind op naar Turkije.
Er is hier het komend weekend feest, het is een jaarlijkse Orthodoxe feestdag. In Constanta is  een marine instituut en er zal een grote parade worden gehouden op het water. Vandaag zijn ze wat aan het oefenen, dat houdt ook in dat er af en toe geweldige kanonsknallen over de haven dreunen, ook de fanfare met marsmuziek is present, helicopters doen speciale trucjes, etc. Voor de haven verzamelen zich steeds meer oorlogsbodems.
We blijven dus maar hier t/m zondag.
Op een gegeven moment komt onze Tsjechische vriend met zijn kajak om de hoek zetten, hij ziet er wat somber uit en is zichtbaar blij dat hij wat bekenden ziet. Zijn naam is Dusan Wij bieden hem koffie aan en wat brood met Hollandse kaas, en hij parkeert zijn kajak ergens langs de kade.
Hij had de afgelopen nacht weinig geslapen, want hij wilde op een strandje overnachten, maar daar waren te veel mensen, hij is bang voor zijn uitrusting. Hij is toen op zee gebleven tot 12 uur, maar om 4 uur was het strand al weer vol geweest met mensen, die de opgaande zon wilden zien.
Hij blijkt een groente inkoper te zijn voor een Tsjechisch bedrijf en heeft tot 15 september vrij om met zijn kajak de Donau af te gaan en naar Griekenland te peddelen. Daar wil hij zijn kajak verkopen om weer naar huis te kunnen reizen.
Overdag verdwijnt hij naar de stad, maar ’s avonds komt hij met 2 grote 2 literflessen bier en een fles wodka bij ons aan boord nog wat bijpraten. Hij ziet er dan weer fris gewassen uit.
Het blijkt dat hij vrij veel weet over de natuur. Hij vertelt ons dat er in Turkije een expeditie gepland staat om naar een in diep water liggend dorp te duiken. Dit dorp zou tijdens de overstromingen, waar met de ark van Noach sprake was, zijn ondergelopen.
Ook weet hij te vertellen dat het water in de Zwarte Zee 17 promille zout bevat, en de Middellandse Zee 35 promille. Dit is voor ons een aardig gegeven, want onze toiletten piepen niet op zout water, en dat merken we al enigszins, en ik heb hoop dat hetzelfde effect op de schroefas zal opgaan (en die piept ook al minder).
Om ca. 1 uur komt de Pinta binnen. Zij zijn doodmoe, waren de vorige middag om 16.00 uur vertrokken, maar de wind was gedraaid, waardoor er wind tegen golven ontstond. Daardoor liepen zij soms maar 1,5 kn. over de grond. Zij hadden wel dolfijnen gezien, en ik maar een vinnetje in de verte. Waar wij dus 12,5 uur over hadden gedaan, hadden zij 20 uur voor nodig.
Om 16.00 uur loopt de Barina binnen, zij hadden er 24 uur over gedaan, echter zonder de motor te gebruiken.
Het weer is zonder meer goed te noemen, het is erg warm en er staat een pittige wind.
Wij bezoeken in de middag een archeologisch museum (het gebouw is mooier dan de inhoud), een minaret, waar je ook bovenin kunt, maar het is ons te warm om te klimmen, en een fraaie orthodoxe kerk.
In de avond haalt de wind aan uit het zuiden en we brengen wat extra lijnen aan.