Reisverslag 26
Plaats: Zwarte Zee, Sulina - Constanta
Datum: 11 t/m 14 augustus
11 augustus
Sulina is een dorp met 2000 inwoners, verder is er sprake
van wat toerisme. Er kwamen o.a. nieuwsgierige, aardig goed engels sprekende
jeugd op de boten af en ook hier werd, op de boot leunend, driftig
gefotografeerd.
De stad zelf is een grote armoe, alleen de boulevard is gestraat maar de rest is
een grote stofwolk. Er zijn de nodige winkeltjes, een hotel en verder vooral
armzalige huizen, veelal half of niet bewoonbaar.
Er is een goed uitziend restaurant, waar we ten afscheid door de Zweden worden
uitgenodigd. Zij willen over de tocht naar Istanboel veel langer doen dan wij,
dus de volgende ochtend zwaaien ze ons wellicht definitief uit, al is de kans
wel groot dat we ze nog weer treffen in de Zee van Marmara, waar we met Mark en
Jetta wel zullen verblijven.
De havenmeester, douane en andere petten zijn uiterst vriendelijk en ze lusten
ook wel een biertje. De volgende ochtend zal de havenmeester me nog een
weerbericht geven, wat hij ook inderdaad keurig doet.
Een douanebeambte, die mijn inklaringspapieren meeneemt uit Orsova om kopie van
te maken, belooft ook om 7 uur precent te zijn met het origineel.
Verder zijn we druk met weerprogramma’s via de kortegolfzender, kaarten
klaarleggen en allerlei klusjes die nodig zijn om veilig het grote sop op te
gaan.
Mijn Magellan doet het niet als ik er een memory card in stop, een nieuwe
verassing. Rimare maar even vragen naar een reden en een oplossing voor dit
probleem. Gelukkig doen wel alle functies het zodat ik er wel mee kan navigeren.
12 augustus
Om 7 uur geen politie met m’n originele inklaringspapieren.
Dus ik ga dan maar zelf het dorp in voor mijn papieren, waarbij een aardige
politieman met mij alle adressen afloopt waar mogelijk iets kan liggen. We
besluiten op advies van de plaatselijke kapitan om te vertrekken en in Constanta
weer in te klaren. We hebben de tijd nodig, het is een lange dag varen.
Om 7.30 uur uitgezwaaid door de Zweden, in de haven het grootzeil gezet, en om
precies 8 uur doen we de motor uit nog in de aanloop van Sulina. De golven
ruisen tegen de rotsblokken als we er langs varen en ruime wind gaan we onder
grootzeil en genua de Zwarte Zee op. Het is prachtig weer, windkracht 3 a 4
schuin van achteren.
Het was niet de bedoeling, maar ja de omstandigheden vragen er om, de halfwinder
komt er bij en we lopen met ruim 7 knoop door het water. In het begin loopt er
nog een stroom mee van 1,5 kn. maar later hebben we een stroompje tegen.
Als de wind minder wordt en we nog 26 mijl uit de kust zijn, starten we om 16.00
uur de motor, om voor donker binnen te zijn.
De haven van Port Tomis herken je van grote afstand door een soort tribune op de
dijk, een groot halfrond gebouw. Ook zien we wat zeiltjes varen voor de haven.
De zon zakt om precies 8 uur als een rode bal over Constanta weg, en om 8.20 uur
lopen we de leuke jachthaven binnen. Al met al liggen hier ca 40 boten, half
motor- en half zeilboten. De meeste jachten zijn wat ouder, maar er liggen ook
wat snelle motorbootjes en een splinternieuwe Bavaria 49 met alles er op en er
aan.
De haven wordt omringd door mooie gebouwen, waarvan ’s avonds een aantal zijn
verlicht, ook spuit er een fontein in de haven wel 40 meter de lucht in. Een
mooi gezicht.
Alle petten melden zich (we moesten aan boord blijven tot immigration was
geweest) De meesten spreken goed Engels, het kost wat tijd, maar alles komt
vlekkeloos voor elkaar.
We genieten van de omgeving en de mensen die over de boulevard lopen onder het
genot van een glaasje wijn.
Vrijdag de 13e augustus
Het is prachtig weer, alleen is de wind gedraaid, hij komt
nu uit het zuid-westen, recht in de wind op naar Turkije.
Er is hier het komend weekend feest, het is een jaarlijkse Orthodoxe feestdag.
In Constanta is een marine instituut en er zal een grote parade worden gehouden
op het water. Vandaag zijn ze wat aan het oefenen, dat houdt ook in dat er af en
toe geweldige kanonsknallen over de haven dreunen, ook de fanfare met marsmuziek
is present, helicopters doen speciale trucjes, etc. Voor de haven verzamelen
zich steeds meer oorlogsbodems.
We blijven dus maar hier t/m zondag.
Op een gegeven moment komt onze Tsjechische vriend met zijn kajak om de hoek
zetten, hij ziet er wat somber uit en is zichtbaar blij dat hij wat bekenden
ziet. Zijn naam is Dusan Wij bieden hem koffie aan en wat brood met Hollandse
kaas, en hij parkeert zijn kajak ergens langs de kade.
Hij had de afgelopen nacht weinig geslapen, want hij wilde op een strandje
overnachten, maar daar waren te veel mensen, hij is bang voor zijn uitrusting.
Hij is toen op zee gebleven tot 12 uur, maar om 4 uur was het strand al weer vol
geweest met mensen, die de opgaande zon wilden zien.
Hij blijkt een groente inkoper te zijn voor een Tsjechisch bedrijf en heeft tot
15 september vrij om met zijn kajak de Donau af te gaan en naar Griekenland te
peddelen. Daar wil hij zijn kajak verkopen om weer naar huis te kunnen reizen.
Overdag verdwijnt hij naar de stad, maar ’s avonds komt hij met 2 grote 2
literflessen bier en een fles wodka bij ons aan boord nog wat bijpraten. Hij
ziet er dan weer fris gewassen uit.
Het blijkt dat hij vrij veel weet over de natuur. Hij vertelt ons dat er in
Turkije een expeditie gepland staat om naar een in diep water liggend dorp te
duiken. Dit dorp zou tijdens de overstromingen, waar met de ark van Noach sprake
was, zijn ondergelopen.
Ook weet hij te vertellen dat het water in de Zwarte Zee 17 promille zout bevat,
en de Middellandse Zee 35 promille. Dit is voor ons een aardig gegeven, want
onze toiletten piepen niet op zout water, en dat merken we al enigszins, en ik
heb hoop dat hetzelfde effect op de schroefas zal opgaan (en die piept ook al
minder).
Om ca. 1 uur komt de Pinta binnen. Zij zijn doodmoe, waren de vorige middag om
16.00 uur vertrokken, maar de wind was gedraaid, waardoor er wind tegen golven
ontstond. Daardoor liepen zij soms maar 1,5 kn. over de grond. Zij hadden wel
dolfijnen gezien, en ik maar een vinnetje in de verte. Waar wij dus 12,5 uur
over hadden gedaan, hadden zij 20 uur voor nodig.
Om 16.00 uur loopt de Barina binnen, zij hadden er 24 uur over gedaan, echter
zonder de motor te gebruiken.
Het weer is zonder meer goed te noemen, het is erg warm en er staat een pittige
wind.
Wij bezoeken in de middag een archeologisch museum (het gebouw is mooier dan de
inhoud), een minaret, waar je ook bovenin kunt, maar het is ons te warm om te
klimmen, en een fraaie orthodoxe kerk.
In de avond haalt de wind aan uit het zuiden en we brengen wat extra lijnen aan.